تاثیر مداخله مددکاری اجتماعی با رویکرد حل مساله بر همدلی و راهبردهای مقابله ای در نوجوانان پسر مراکز شبانه روزی

کودکان بی سرپرست و بدسرپرست، دوران کودکی خود را با یک جدایی از جامعه سپری میکنند که باعث مشکلات اجتماعی عدیده ای برای آنها میشود. کمک به این کودکان و نوجوانان به منظور ارتقاء مهارت ها و ظرفیت هایشان برای مواجه، سازگاری و تعامل مناسب تر با محیط، از اهداف مهم مددکاری اجتماعی در این حوزه میباشد. در این پژوهش به دنبال ان هستیم که تا به افراد اموزش بدهیم که چگونه خود را توانمند کرده و در جامعه افراد توانمندی شوند. و ما از طریق مداخله به دنبال ارتقاء مهارت ها و ظرفیت های درونی و فردی افراد در مقوله های حل مساله و کنترل هیجان (راهبرد مقابله ) و ارتباطات بین فردی (ارتقاء همدلی) هستیم. لذا به بررسی نظریات مرتبط با عنوان کار از جمله نظریه توانمندسازی و رویکرد حل مساله پرداخته شده است. طرح پژوهش حاضر از نوع کمی، آزمایشی و با گروه مداخله و کنترل است. جامعه آماری مورد تحقیق در این پژوهش پسران ۱۲ تا ۱۴ سال یکی از مراکز شبانه روزی بهزیستی در تهران است که تعداد انها ۱۵نفر میباشد. یافته های مطالعه نشان داد که مداخله مددکاری اجتماعی بر شیوه مقابله پسران و همدلی تاثیر داشته، طوریکه تفاوت معناداری بین میانگین نمرات پیش آزمون-پس آزمون نوجوانان در دو گروه آزمایش و کنترل وجود داشت.

Keywords:

رویکرد حل مساله , همدلی , راهبردهای مقابله ای , نوجوانان , مراکز شبانه روزی