بررسی نقش سیستمهای مغزی رفتاری در پیش بینی شخصیت خودشیفته در دانشجویان دانشگاه آزاد تبریز

اختلال شخصیت خودشیفته (NPD) با الگوی فراگیر بزرگ بینی، نیاز به تحسین و عدم همدلی مشخص میشود. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش سیستم های مغزی رفتاری در پیش بینی شخصیت خودشیفته در دانشجویان دانشگاه آزاد تبریز انجام شد. این پژوهش ازجمله طرح های توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش، کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد واحد تبریز در نیمسال اول سالتحصیلی ۱۳۹۸ - ۱۳۹۹ را شامل میشد؛ نمونه پژوهش نیز با استفاده از جدول نمونه گیری مورگان، ۳۸۷ نفر بود که بخاطر تعمیم پذیری بالای یافته ها، این مقدار به ۴۰۰ نفر افزایش یافت. نمونه گیری به صورت نمونه گیری خوشه ای چندمرحله بود. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه سیستم های مغزی- رفتاری کارور وایت (۱۹۹۴)، پرسشنامه پرسشنامه خودشیفتگی مرضی (PNI) بود. از روش آماری رگرسیون چندگانه همزمان با استفاده از نسخه ۲۳ نرم افزار SPSS برای تحلیل داده ها استفاده شد. بر اساس نتایج بدست آمده از رگرسیون چندگانه همزمان، سیستم فعالساز رفتاری و سیستم بازدارنده رفتاری نقش معناداری در پیش بینی شخصیت خودشیفته دانشجویان داشتند. بنابراین سیستم های مغزی رفتاری توانایی پیش بینی شخصیت خودشیفته در دانشجویان را داشتند.

Keywords:

سیستم های مغزی- رفتاری , سیستم فعالساز رفتاری , سیستم بازدارنده رفتاری , شخصیت خودشیفته