برآورد پوشش ثبت مرگ بزرگسالان در نظام ثبت احوال ایران در دوره زمانی ۱۳۷۵ تا ۱۳۹۵: کاربرد روش توسعه یافته نسل های منقرض فرضی

پوشش ثبت مرگ در کشورهای در حال توسعه دچار کم ثبتی است. هدف تحقیق حاضر بررسی پوشش ثبت مرگ در ایران در دوره زمانی ۱۳۷۵ تا ۱۳۹۵ است. داده های مورد استفاده شامل داده جمعیت در سرشماری های ۱۳۷۵تا ۱۳۹۵ و داده مرگ ثبت شده در سال جاری در دوره مذکور است. پس از ارزیابی داده جمعیت و مرگ، پوشش ثبت مرگ برآورد شده است. ضرایب پوشش ثبت مرگ با بکارگیری روش نسل های منقرض فرضی و در بازه های سنی مختلف و به تفکیک جنس و برای سه دوره ی زمانی ۱۳۷۵ تا ۱۳۸۵، ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۰ و ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۵ در کل کشور برآورد شده است. متوسط ضریب پوشش ثبت مرگ بزرگسالان به ترتیب در دوره های زمانی مذکور برای مردان در محدوده مقادیر ۷۶.۷ تا ۷۸.۹، ۸۶.۲ تا ۸۸.۸ و ۸۷.۷ تا ۸۹.۹ و برای زنان به ترتیب در محدوده ۷۱.۷ تا ۷۲.۵، ۷۹.۲ تا ۸۰.۹ و ۸۲.۸ تا ۸۴.۶  برآورد گردید. نتایج نشان دهنده این است که داده های ثبت مرگ اگرچه دارای خطا کم ثبتی هستند، ولی این داده ها قابل اصلاح هستند و می توان با استفاده از آن ها به صورت مستقیم به برآورد شاخص های مرگ ومیر به تفکیک سن و جنس و شناخت روند و سطح مرگ ومیر در کشور پرداخت.

Keywords:

ثبت احوال , ثبت مرگ , کم ثبتی , روش های مبتنی بر توزیع مرگ ها , ایران