مطالعه تجربی تاثیر خنک کننده گازی در فرزکاری پلی تترافلئورواتیلن بر خصوصیات سطح

دستیابی به صافی سطح مطلوب با ساختاری کارا در ماشین کاری پلی تترافلوئوراتیلن (PTFE) به دلیل رفتار ویسکوالاستیک آن، معضلی اساسی است. هدف این پژوهش بررسی تاثیر به کارگیری خنک کننده های گازی و فاکتورهای ماشین کاری بر صافی و ساختار سطوح قطعات از این جنس است. برای این منظور اثر دمش گاز نجیب آرگون و گاز فعال دی­اکسیدکربن با طرح سرعت برشی و پیشروی به عنوان متغیرهای مستقل در ماشین کاری PTFE ارزیابی گردید. صافی سطوح توسط معیار Ra اندازه­گیری شد. ساختار میکروسکوپی سطوح نیز توسط میکروسکوپ­های نوری و روبشی الکترونی بررسی گردید. برای اندازه­گیری دمای ماشین کاری، عملیات توسط دوربین حرارتی با دقت بالا فیلم برداری گردید. نتایج نشان می دهد که استفاده از گاز دی اکسیدکربن می تواند با کاهش دمای موضع ماشین کاری تا C۴۰°-، رفتار برشی ماده را از ویسکوالاستیک به الاستوپلاستیک تغییر دهد و زبری سطح را تا Ra=۰.۲ µm پایین آورد. مطالعات میکروسکوپی نشان داد گاز دی اکسیدکربن می تواند رفتار ویسکوز در حین برش را که موجب سیلان ماده می­شود، کنترل و از پیدایش ترک­های سطحی جلوگیری کند و همچنین سطح را از تشکیل گروه­های عاملی و تغییرات شیمیایی حین ماشین کاری محافظت کند. در بررسی­های میکروسکوپی معلوم شد که استفاده از گاز دی اکسیدکربن از چسبیدن مجدد براده­های جدا شده به سطح جلوگیری می­کند. 

Keywords:

ماشین کاری پلی تترافلئورواتیلن , خنک کننده گازی , صافی سطح , مورفولوژی , کاهش اثر الاستوپلاستیک