ننگرشی جامع به گونه شناسی تقدیم و تاخیر لفظی در قرآن
Publish place: Journal Of Qur’ānic Researches، Vol: 26، Issue: 99
Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 63
نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JQR-26-99_002
تاریخ نمایه سازی: 21 فروردین 1401
Abstract:
دانش تقدیم و تاخیر از دیرباز مورد توجه علمای بلاغت و علوم قرآن بوده است. کاربرد این فن به منظور زیباسازی کلام، بیان حصر، تاکید بیشتر بر نکته ای، اهمیت صفتی بر صفت دیگر و یا خبری بر خبر دیگر در کلام است. این دانش از سوی دانشمندان متقدم و متاخر به گونه هایی تقسیم شده که نیاز به بازبینی و بررسی دارند. این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی، در پی آن است که پس از تبیین گونه های ارائه شده، نخست به نقد و بررسی آنها پرداخته و در پایان با ارائه دسته بندی جامع، دیدگاه های قبلی را غنی تر سازد. در پایان گونه شناسی تقدیم و تاخیرهای لفظی در شش دسته قرار می گیرد که شامل تقدیم و تاخیر نحوی وجوبی، نحوی جوازی، نحوی اضطراری، رتبی، تفسیری و مقایسه ای می شود که نوع نحوی اضطراری در قرآن شاهدی نداشته و غالبا مربوط به اشعار است. گونه شناسی مطرح شده در این پژوهش، کاستی های تقسیم بندی های پیشین را ندارد و در شناسایی نوع تقدیم و تاخیر الفاظ، عبارات و آیات قرآنی کارآمدتر است.
Keywords:
Authors
نصیرالدین جوادی
استادیار دانشکده معارف قرآن و عترت اصفهان