بکارگیری شبیه سازی یکپارچه وسایل نقلیه و عابرین پیاده در ارزیابی سیاست گذاری های قطارشهری (مطالعه موردی قطعه ای از خط یک متروی تهران)

ارتباط مستقیم و پیوسته مسافرین و وسایل نقلیه عمومی، بعنوان دو عضو اصلی از یک سامانه حمل ونقل، باعث شده است که هرگونه بهبود و خللی در بهره برداری از سیستم-های حمل ونقل عمومی اثر مستقیمی بر روی زمان سفر و زمان انتظار مسافرین داشته باشد. همچنین کاهش زمان سفر و انتظار برای مسافرین از جمله عواملی است که باعث افزایش تمایل عابرین پیاده بر استفاده از سیستم های حمل ونقل عمومی می شود. از طرفی با استفاده از نرم افزارهای شبیه ساز، که امروزه یکی از قوی ترین و قابل قبول ترین ابزارهای تحلیل سیستم ها هستند، می توان استراتژی های مختلف را شبیه سازی نموده و سپس مورد ارزیابی قرار داد. در این پژوهش با استفاده هم زمان از نرم افزارهای ایمسان و لجیون، اجزا شبکه مورد نظر شامل قطار شهری، ایستگاه ها و احجام تردد عابرین پیاده شبیه سازی و محدوده ایستگاه قیطریه تا شهید حقانی از خط ۱ مترو تهران مدل سازی شد. با ساخت مدل بر اساس زمان بندی های حال حاضر مترو و تغییر زمان بندی تردد قطارها مشاهده گردید که با درنظر گرفتن سرفاصله زمانی معادل ۵ دقیقه، مجموع زمان انتظار مسافرین حدود ۱۵ درصد نسبت به حالت فعلی کاهش می یابد. همچنین کاهش یک دقیقه ای سرفاصله زمانی و در نظر گرفتن آن معادل ۴ دقیقه، کاهش ۴۵ درصدی در زمان انتظار مسافرین را در پی خواهد داشت.

Keywords:

حمل ونقل , سرفاصله زمانی , مدل سازی , شبیه سازی , عابرپیاده , زمان انتظار