مقایسه سطح آدرنومدولین ادرار در کودکان مبتلا به پیلونفریت حاد و کودکان سالم
Publish Year: 1389
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 169
This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_DMED-18-4_001
تاریخ نمایه سازی: 23 فروردین 1401
Abstract:
مقدمه و هدف: آدرنومدولین (AM) نوعی پپتید است که تولید آن در پروسههای التهابی تحریکمی شود؛ این ماده در بسیاری از سلولهای بدن، نظیر سلولهای عضلات صاف عروق، اندوتلیال، فیبروبلاست، میوسیتهای قلبی، سلولهای اپیتلیال و سلول های سرطانی تولید شده، در صورت بروز التهاب در سیستم ادراری نیز افزایشمییابد. در این مطالعه، مقادیر ادراری AM در ادرار کودکان مبتلا به پیلونفریت با گروه شاهد مقایسهشد. مواد و روش ها: در یک مطالعه مورد شاهدی، ۳۱ کودک مبتلا به پیلونفریت (گروه مورد) و ۳۰ کودک سالم (گروه شاهد) بررسیشدند. مقادیر ادراری AM افراد تحت مطالعه با استفاده از روش High Performance Liquid Chromatography (HPLC) اندازهگیری و نتایج بهدستآمده از دو گروه با یکدیگر مقایسهشد؛ در نتایج، نسبت آدرنومدولین به کراتینین ادرار ثبت شد؛ همچنین مقادیر آدرنومدولین به کراتینین ادرار در گروه مورد قبل و پس از درمان مقایسهشدند. نتایج: نسبت آدرنومدولین به کراتینین ادرار در گروه مورد ۴/۱۱۹±۳/۶۱ و در گروه شاهد ۴/۱۱±۲۶/۴ (۰۱۲/۰P=) بود. بعد از درمان پیلونفریت، مقادیر نسبت مذکور در گروه مورد به ۹/۲۱±۱/۱۳ رسید که نسبت به قبل از درمان، تفاوتی معنیدار را نشانداد. ضریب همبستگی AM ادراری و تعداد سلولهای سفید خون ۲۵۲/۰ (۱۷۱/۰P=) بود و همچنین مقادیر AM ادرار در بیمارانی که CRP < sup>+۴ داشتند ۱۷۴۸±۱۸۹۶ و در بیماران دارای CRP < /span> منفی ۴۷۷±۳۹۱ بود که اختلافی معنیدار را نشانمیداد. نتیجهگیری: طی پیلونفریت AM ادرار افزایشمییابد که میتواند در تشخیص بیماری کمک کننده باشد.
Keywords:
Authors
مصطفی شریفیان
گروه نفرولوژی اطفال، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی،بیمارستان مفید،بخش تحقیقات عفونی کودکان
رعنا اسماعیلی زند
دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی، بیمارستان مفید
سیدعلی ضیایی
گروه فارماکولوژی دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
میترا احمدی
گروه عفونی اطفال، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
عبداله کریمی
دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
مسعود دادخواه چیمه
دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی