بررسی نقش تاریخی صنایع دستی در طراحی صنعتی ایران

در رشته طراحی صنعتی ، خلاقیت حرف اول را می زند و یک طراح خوب باید توانایی نوآوری و تفکر خلاق را داشته باشد؛ یعنی هم هنر و هم صنعت را درک کرده و هم قدرت مدیریت داشته باشد و علاوه بر موارد فوق تا حدودی با مباحث کاربردی علوم پایه مثل فیزیک ، شیمی ، هندسه و زیست شناسی آشنا باشد. باید نگاه خود را به اطراف و اشیاء دقیق تر کند و پیوسته نیازهای فردی و اجتماعی افراد را در ذهن خود مرور نماید. او باید به راحتی با محیط های کاری ارتباط برقرار کرده و تجارب خود را از نظر فنی گسترش دهد به گونه ای که بتواند عملکرد طرح خود را کاملا توجیه نماید و تمامی مراحل اجرایی آن را زیر نظر داشته باشد. متاسفانه در کشور ما تکنولوژی تولید پایین است و ما تولیدات محدودی داریم و ۹۹% همین تولیدات محدود نیز کپی از تولیدات خارجی است ؛ یعنی کارخانه دارها برای طرح جدید سرمایه گذاری نمی کنند. برای همین فرصت های شغلی طراحان صنعتی بسیار محدود است . در واقع، طراحی صنعتی و صنایع دستی با یکدیگر مغایرت دارند و به دلیل این مغایرت است که شاهد محدود شدن تاثیر طراحی صنعتی بر صنایع دستی هستیم و در نتیجه یک طراح صنعتی خود به عنوان دیزاینری که طراحی صنعتی او را بوجود آورده و پرورش داده است دست به طراحی می زند و محصولات جدیدی را با فرم ها، رنگ ها و کاراکترهایی بوجود می آورد که تا آن موقع نبوده است. اما در کل اینکه یک طراح صنعتی بخواهد به طور مستقیم در صنایع دستی کاری انجام دهد و اعمال سلیقه کند، وجود ندارد و تاثیر آن بسیار کمرنگ است. بنابراین، هدف اصلی این مقاله بررسی نقش صنایع دستی در طراحی صنعتی ایران می باشد.

Keywords:

نقش تاریخی , سنت و مدرنیته , صنایع دستی , طراحی صنعتی .