تاثیر شاخص های توسعه پایدار بر گردشگری (نمونه موردی شهرمشهد)

در سالهای اخیر مفهوم توسعه پایدار مورد تاکید و توجه صاحب نظران و مسوولین قرار گرفته است. توسعه پایدارگردشگری نوعی از گردشگری است که به مدیریت تمامی منابع منجر گردد و نیاز گردشگران فعلی و جامعه میزبان را بدون به خطر انداختن نسل آینده تامین گرداند. شهرمشهد بدلیل برخورداری از پتانسیل های متعدد ازجمله وجود بارگاه اما رضا(ع) و دارا بودن جاذبه های متنوع دیگر، پتانسیل و ظرفیت قابل توجهی در جذب گردشگر دارد. بطوریکه میزان مسافرین داخلی و خارجی وارد شده به این شهر بر اساس آمار غیررسمی تا ۲۰ میلیون نفر در سال گزارش شده و این امر منجر به توسعه صنعت گردشگری و تاسیسات مربوط به آن، رونق و توسعه شهری، کسب منافع اقتصادی و غیره شده است. پژوهش حاضر به بررسی آثار جانبی گردشگری در سه بعد اقتصادی، اجتماعی فرهنگی و زیست محیطی پرداخته و با توجه به نظرات مسئولین و مدیران حوزه مدیریت شهری و گردشگری اولویت بندی شده است. روش نمونه گیری در این پژوهش، هدفمند بوده و جهت گردآوری اطلاعات از مصاحبه با متخصصین و مدیران گردشگری شهری استفاده شده است. جامعه آماری متشکل از ۲۵ نفر از مسئولین و مدیران شهری بوده است. در تحلیل داده های بدست آمده از ماتریس مقایسه زوجی استفاده شده و نتایج تحقیق نشان می دهد اصلی ترین توان شهری در مشهد، گردشگری با تاکید بر گردشگری مذهبی است که تمامی زوایای شهر را تحت سلطه خود دارد، و بر اساس یافته ها بیشترین تاثیرات بازدارنده گردشگری مشهد به ترتیب در بعد اقتصادی شامل نابرابری درآمدی، افزایش هزینه های زندگی و گسترش حاشیه نشینی، در بعد فرهنگی- اجتماعی شامل افزایش ناهنجاری های اجتماعی، شکاف طبقاتی، و حذف ارزشهای جوامع سنتی و در بعد زیست محیطی شامل کاهش ظرفیت اکولوژیک، تخریب پوشش گیاهی و جانوری و آلودگی آب و هوا بوده است.

Keywords:

توسعه پایدار , گردشگری , مشهد