جستجوی پایداری در معماری سنتی ایران

در دوران معاصر برخورد نادرست انسان با طبیعت موجب بروز بحرانهای زیست محیطی بسیاری شد. بدون تردید پیشرفت تکنولوژی قابل چشم پوشی نیست ولی این عامل نباید پایداری محیط زیست را دچار مخاطره نماید. تلاش جهت یافتن راهکارهای حل بحران های زیست محیطی باعث توجه به توسعه پایدار به عنوان یکی از مباحث مهم در سطح بین المللی گردید. توسعه پایدار، توسعه ای است که نیازهای نسل حاضر را برآورده سازد بدون آنکه توانایی نسلهای آینده در تامین نیازهایشان تهدید شود. در همین راستا معماری پایدار بر آن است تا در حیطه معماری به تحقق اهداف توسعه پایدار کمک کرده و با طراحی و ساخت ساختمانهای پایدار از میزان مصرف سوختهای فسیلی کاسته و شرایط کلی بهره برداری از ساختمان را برای انسان بهبود ببخشدو باچشم اندازی وسیع باعث بهبود شرایط زیستی در سطح شهرها و در آخر کره زمین شود.به طور کلی پایداری درمقوله معماری هماهنگ و همساز با اقلیم، تعادل با محیط پیرامونی، همخوانی با نیازهای اجتماعی- فرهنگی و دارای هویت بودن تعریف می شود. در ادامه این مقاله با مبدا، اصول و اهداف توسعه و معماری پایدار آشنا شده و معیارها و ضوابط طراحی پایدار و رابطه با معماری سنتی بررسی می گردد. روش این پژوهش مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای است و رویکردی توصیفی دارد. نتایج حاصل شده به درک اهمیت معماری سنتی در ایجاد رویکرد پایداری در معماری کمک بسیاری می کند.

Keywords:

پایداری , توسعه پایدار , معماری پایدار , محیط زیست