سنجش و ارزیابی وضعیت سرزندگی در مراکز شهری (نمونه موردی مرکز شهری اسلام شهر)

محیط همواره بر رفتار و حالات انسانی تاثیرگذار و از آن تاثیرپذیر بوده است. پاسخگویی دوطرفه در این رابطه دوسویه محیط و انسان، به نیازهای یکدیگر موجب افزایش سرزندگی و در پی آن بهبود کیفیت زندگی شهری است. هدف مقاله حاضر سنجش وضعیت موجود و ارزیابی شاخص های سرزندگی در مراکز شهری است که بر این بنیان مطالعات پژوهش از گونه کتابخانه ای و روش تحقیق از نوع تحلیلی- توصیفی دسته بندی شده است. تعیین ۳۸۴ نفر پرسش شونده بر اساس فرمول کوکبان بوده و پرسشنامه تهیه شده دارای طیف پاسخگویی لیکرت پنج گزینه ای است. برای تحلیل های موردنیاز از نرم افزار IBM SPSS۲۳، یاری گرفته شده است و همچنین روش تحلیل تحقیق، رگرسیون چند متغیره سلسله مراتبی بوده. نتایج نشان از میانگین کلی ادراک شده ۳.۱۵ از وضعیت سرزندگی در مرکز شهری اسلامشهر دارد که با بزرگ تر بودن از میانه نظری ۳ برای تحقیق، وضعیت خوبی را نشان می دهد. امتیاز بعد اقتصادی با میانگین ۳.۴۳ بیشتر از امتیاز بعد سرزندگی محیطی با امتیاز ۳.۰۸ و بعد اجتماعی- فرهنگی با امتیاز ۲.۹۹ است. بر بنیان تحلیل های آماری میزان اهمیت یا همان بتای بعد سرزندگی محیطی با ۰.۵۰۶، بعد سرزندگی اجتماعی- فرهنگی با بتای ۰.۲۸۰ و بعد سرزندگی اقتصادی با بتای ۰.۲۴۴ به ترتیب اهمیت مورد شناسایی واقع شده اند. بر اساس خروجی های استنباطی، جنسیت پاسخ دهندگان رابطه معنی داری با میزان ادراک سرزندگی در فضای مرکز شهری دارد که نشان می دهد وضعیت کلی سرزندگی در فضای مرکز شهری از دیدگاه آقایان در وضعیت نسبتا خوب (با میانگین ۳.۲۷) و از دیدگاه بانوان (با میانگین ۲.۹۶) نسبتا بد ارزیابی شده است. در انتهای این پژوهش در راستای بهبود وضعیت سرزندگی در فضای مرکز شهری اسلامشهر پیشنهادهایی ارائه شده است.

Keywords:

طراحی شهری , سرزندگی شهری , مرکز شهری , اسلامشهر