ارزیابی کارایی الگوهای شبکه حمل ونقلی با شیوع بیماری کویید ۱۹ در ایران (با استفاده از رویکرد برنامه ریزی منطقه ای)

با افزایش روند شهرنشینی شاهد توسعه و ایجاد شهرها بوده ایم. با توجه به نیاز ارتباط بین شهرهای بزرگ و مناطق همجوار باید برنامه ریزی های حمل ونقلی به لحاظ اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و... در سطح یک منطقه برنامه ریزی شود تا بتوانیم این روند را ساماندهی کنیم و بهترین نتایج حاصل شود. مناطق هرروزه در حال دست و پنجه نرم کردن با محدودیت ها و بحران ها هستند. بحران هایی که امروزه نیز با وجود پیشرفته شدن بیشتر تکنولوژی شاهد تاثیرات آن هستیم. چنانکه ویروس کرونا با ورود خود از اواخر دسامبر ۲۰۱۹ بر تمام جوانب زندگی انسان تاثیر گذاشته است، با توجه به نوظهور بودن این بحران، کشف اثرات محدودیت های حمل ونقل بر فضاهای شهری و منطقه ای برای ارائه راه حل هایی در جهت مهار این بحران از جمله اهداف این پژوهش است. ویکی از سوال های اساسی کارایی سیاست های حمل و نقلی در مقابله با شیوع این بیماری است. فلذا ارزیابی سیاست های حمل و نقل منطقه ای در این بحران، به یکی از مهم ترین مسائل در جوامع انسانی تبدیل شده است. در این مقاله باتوجه به اینکه اطلاعات و داده های موجود را برای رسیدن به یک نتیجه مطلوب تحلیل می کنیم روش و ماهیت تحلیلی- توصیفی و بر اساس هدف، از نوع کاربردی است. همچنین در گرد آوری اطلاعات و تبیین ادبیات موضوع از مطالعات اسنادی بهره گیری شده است و در تحلیل داده ها از نرم افزار Gisاستفاده شده است. انتظار می رود در پایان این تحقیق با مقایسه نظریه ها و الگوهای شبکه حمل‎ ونقل در سطح منطقه در ایران بتوان راهکاری قابل اجرا در جهت بهبود عملکرد و جلوگیری از آسیب های ناشی از کرونا ارائه داد.

Keywords:

بحران , برنامه ریزی منطقه ای , حمل ونقل , کرونا