مطالعه تطبیقی برضمانت اجرای نقض انواع تعهدات در نظام حقوقی ایران و اسناد بین المللی

ضمانت اجرای نقض تعهدات در حقیقت پشتوانه ای برای اجرای تعهدات قراردادی می باشند و این ضمانت اجرا هست که عهد شکنی متعهد را مانع می شود. همچنین، گاهی تعهدات مزبور، توسط متعهد نقض می گردد و سبب ورود خسارت به متعهدله می شود. لذا زیان احتمالی ناشی از نقض تعهد، صرفا به متعهدله قرارداد تحمیل نمی شود بلکه ممکن است به اشخاص ثالثی که در انعقاد قرارداد دخالتی ندارند خسارت وارد گردد. در قراردادهای معوض، دو طرف قرارداد تعهدات متقابلی نسبت به همدیگر دارند که این تعهدات با یکدیگر رابطه مستقیمی دارند و اغلب عدم انجام تعهد از سوی یکی از طرفین سبب انجام ندادن تعهد از سوی طرف دیگر می شود و اگر تعهدی ناممکن گردد قانون گذار ضمانت اجراهایی را در بعضی موارد پیش بینی نموده از جمله منفسخ شدن و در مواردی فسخ معامله که در این حالت اختلاف نظراتی نیز وجود دارد. در حقوق ایران نیز ضمانت اجرای این نوع تخلف نه در ضمن یک قاعده عام و کلی در مبحث آثار قراردادها بلکه در قالب مواد متعدد قانونی در عقودی مانند بیع، اجاره، شروط ضمن عقد و مزارعه بیان شده است که در این پژوهش، با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و با روش فیش برداری و مطالعات کتابخانه ای در صدد آنیم تا ضمانت اجرای نقض تعهدات شخصی در نظام حقوقی ایران و اسناد بین المللی را مورد بحث و بررسی قرار دهیم

Keywords:

نقض تعهدات , ضمانت اجرا , زیان , فسخ , قرارداد