مقایسه میزان کودک آزاری و کیفیت رابطه مادر با فرزند مبتلا به اختلال یادگیری و فرزند غیر مبتلای خود

هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر مقایسه کیفیت رابطه والد با فرزند و میزان کودک آزاری مادران نسبت به فرزند مبتلابه اختلال یادگیری و فرزند غیر مبتلای خود است.روش ها: ۶۰ نفر از مادران دارای یک فرزند مبتلابه اختلال یادگیری و یک فرزند فاقد اختلال یادگیری مقطع ابتدائی شهرستان قشم در سال تحصیلی ۹۸-۹۷ با فرزندان آن ها با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شده و مادران پرسشنامه رابطه والد-کودک پیانتا و دو فرزند آن ها پرسشنامه کودک آزاری را تکمیل نمودند. یافته ها: یافته ها نشان دهنده ی تفاوت معنادار بین کودک دارای اختلال یادگیری و خواهر و برادر بدون اختلال یادگیری او در ابعاد نزدیکی، تعارض و رابطه ی مثبت است (۰۰۰۱/۰P≤). همچنین یافته ها نشان می دهد که در بعد وابستگی تفاوت معنادار نبوده است (۱/۰P≤). تفاوت میانگین ابعاد کودک آزاری والدین در بین فرزندان دارای اختلال و بدون اختلال یادگیری خود بدین صورت که نمرات کودک آزاری عاطفی، کودک آزاری جسمی (۰۰۰۱/۰P≤)، غفلت و بی توجهی (۰۱/۰P≤) تفاوت معناداری وجود دارد. درواقع، مادران فرزندان دارای اختلال یادگیری خود به نسبت بقیه فرزندان بدون اختلال یادگیری، فرزند مبتلا را بیشتر مورد آزار قرار می دهند و با او نزدیکی و رابطه ی مثبت پایین تری را داشته و همچنین تعارض بیشتری را با او تجربه می کنند.نتیجه گیری: این نتایج لزوم فراهم سازی تمهیداتی برای محافظت از کودکان مبتلابه اختلال یادگیری هم به لحاظ آموزش والدگی به پدران و مادران و هم حمایت قانونی از این افراد را آشکار می سازد.

Keywords:

تعامل والد- فرزند , کیفیت رابطه , آزار عاطفی , آزار جسمی , اختلال یادگیری