بررسی نگرش و رفتار مردم ایران در حوزه مسئولیت اجتماعی با تکیه بر امر به معروف و نهی از منکر

مقاله پیشرو با هدف بررسی نگرش و رفتار مردم ایران در حوزه مسئولیت اجتماعی با تاکید بر امر به معروف و نهی از منکر تدوین گردیده است. این پژوهش با روش پیمایش تلفنی و با استفاده از ابزار پرسشنامه به انجام رسیده است. جامعه آماری، شامل کل مردم کشور که ساکن در روستاها و شهرها بوده اند میباشد و روش نمونه گیری بکارگرفته شده، نمونه گیری احتمالی طبقه بندی است که با توجه به جمعیت شهری و روستایی کشور، بر طبق آخرین سرشماری با حجم نمونه ۱۰۰۰ نفر به انجام رسیده است. نتایج به طور کلی حاکی از آن میباشد که اکثریت مردم، اقدامات دستگاه های قانونی برای جلوگیری از رواج کارها و یا رفتارهای بد در جامعه را کافی نمیدانند و سایر مردم را نیز موظف میدانند تا به افرادی که کار و یا رفتار بدی در جامعه انجام میدهند، تذکر بدهند. مردم در مواجهه با کارها و یا رفتارهای بد افراد، واکنشهای متفاوتی را از خود بروز میدهند؛ بطوریکه ۱۹ درصد از مردم عنوان کرده اند که در هنگام مواجهه با افراد بیحجاب در اماکن عمومی به آنها تذکر داده و حدود ۴۶ درصد از مردم فقط ناراحت شده و اقدام خاصی را انجام نمیدهند. یافته های تحلیلی نیز نشان میدهد که بین متغیرهای جنسیت، تحصیلات، وضعیت شغلی، میزان درآمد، محل سکونت و میزان مذهبی بودن فرد با »میزان پذیرش یا استقبال مردم از امر به معروف و نهی از منکر و یا توصیه به انجام کار خوب و خودداری از انجام کار بد« رابطه معناداری وجود دارد .

Keywords:

مسئولیت پذیری , امر به معروف و نهی از منکر , نگرش , رفتار