اثربخشی طرح رشد مدار با رویکرد شناختی-رفتاری بر بهزیستی روانی مادران دانش آموزان چندمعلولیتی شهر یاسوج

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثربخشی طرح رشد مدار با رویکرد شناختی- رفتاری بر بهزیستی روانی مادران دانش آموزان چندمعلولیتی شهر یاسوج بود. به لحاظ ماهیت و اهداف، این پژوهش کاربردی و برای اجرای آن از روش پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون - پس آزمون همراه با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی مادران دانش آموزان چند معلولیتی مشغول به تحصیل در آموزشگاه استثنایی گلستان شهر یاسوج در سال تحصیلی ۹۹-۴۰۰ بود. با توجه به منحصر به فرد بودن آموزشگاه معلولین در یاسوج نمونه گیری این طرح از نوع در دسترس است. لازم به ذکر است گروه نمونه از بین مادرانی انتخاب شد که نمره کمتری در پرسشنامه بهزیستی روانشناختی کسب نمودند. حجم نمونه شامل ۳۰ نفر از مادران این دانش آموزان بود، که ۱۵ نفر به عنوان گروه آزمایش و ۱۵ نفر به عنوان گروه گواه در نظر گرفته شدند. در این پژوهش از پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف استفاده شد.جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمونهای تحلیل کواریانس تک متغیره (آنکوا) و تحلیل کواریانس چندمتغیره(مانکوا) استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد،بین گروه آزمایش که تحت آموزش طرح رشدمدار با رویکرد شناختی – رفتاری قرار گرفته اند و گروه کنترل از لحاظ میزان بهزیستی روانشناختی و مولفه های آن (پذیرش خود، روابط مثبت با دیگران، خودمختاری، تسلط بر محیط، زندگی هدفمند، رشد فردی) تفاوت معناداری وجود دارد، میزان بهزیستی روانشناختی در گروه آزمایش بالاتر است، لذا میتوان گفت، آموزش طرح رشدمدار با رویکرد شناختی – رفتاری بر بهزیستی روانشناختی مادران دانش آموزان چند معلولیتی اثر داشته است آنها را بهبود بخشیده است.

Keywords:

طرح رشد مدار با رویکرد شناختی-رفتاری , بهزیستی روانی