رابطه هوش اخلاقی با روشهای حل تعارضات زناشویی در بین طلبه های متاهل شهر زنجان

تعارض بخش اجتناب ناپذیر هستی انسان است. زندگی بدون تعارض در سایه توجه به مسائل معنوی و پرورش اعتقادات است. ارزشها به زندگی معنا می بخشد و پناهگاهی در اوج بحران های زندگی همانند غم و اندوه، فقدان و ماتم تلقی می شود. وجود ارتباط مثبت بین دو نهاد مذهب و خانواده می تواند روابط زناشویی را تقویت کند و استحکام بخشد و باعث رسیدن خانواده به تعالی گردد .هدف این پژوهش بررسی رابطه هوش اخلاقی با روش های حل تعارضات زناشویی در زنان طلبه متاهل در حال تحصیل در شهر زنجان می باشد. برای انجام تحقیق حاضر نمونه ای به حجم ۷۰ نفر از ۳ حوزه علمیه خواهران شهر زنجان با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. ابزارهای استفاده شده در این تحقیق عبارتند از پرسشنامه هوش اخلاقی لینک و کیل (۲۰۰۵) و روش های حل تعارض رحیم (۱۹۸۳) برای تحلیل دادهها از همبستگی پیر سون در نرم افزار ۲۳-SPSS استفاده شد. نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان داد که رابطه مثبت و معناداری بین ابعاد چهارگانه هوش اخلاقی با سبک های پنج گانه حل تعارض به جز سبک ملزم شده وجود دارد. نتایج حاصله از تحلیل رگرسیون نشان داد که متغیر هوش اخلاقی قادر به پیش بینی روش های حل تعارض هستند ولی درستکاری، مسئولیت پذیری، بخشش، درک هستی، قادر به پیش بینی روش های حل تعارض نیستند. مطابق این تحلیل ها می توان گفت که افراد با هوش اخلاقی بالا، ازدواج و تشکیل خانواده را مقدس و یک مسئولیت و ارزش تلقی کرده و به واسطه ایفای تعهدات زناشویی، با تعارض زناشویی کمتری روبه رو می شوند.

Keywords:

هوش اخلاقی , روش های حل تعارضات زناشویی , زنان طلبه