جایگاه فضای باز و نیمه باز در راستای ارتقا کیفیت فضای آموزشی غیرمستقیم

جایگاه فضای باز و نیمه باز بر پایه ارتباط متقابل میان انسان و محیط است که بر اساس مجموعه ای از اصول و منطق شکل گرفته و تداوم پیدا کرده است. ارتباط فضای باز و نیمه باز با افراد به گونه ای است که میتواند بر ذهن افراد تاثیر مثبت بگذارد و به فرد احساس آرامش القا کند. در این راستا فضاهای آموزشی، به دلیل فعالیت های ذهنی فراوان و خستگی ناشی از آن، نیاز به این چنین فضاهایی دارد تا بتواند ذهن فرد را برای لحظه ای آسوده نماید که این کار به ارتقا توانایی افراد برای یادگیری منجر میشود. در این تحقیق برای دستیابی به مدلی برای منظر فضاهای آموزشی به بررسی نظریه های مرتبط با فضای باز و نیمه باز و عوامل تاثیرگذار بر ارتقا کیفیت آن پرداخته شده است، و از اسناد و مدارک کتابخانه ای عوامل تاثیرگذار بر کیفیت فضای باز و نیمه باز استخراج گردیده است. با توجه به تحقیقات صورت گرفته در این پژوهش شش عنصر اهمیت فضای نیمه باز در انعطاف پذیری فضای آموزش و گسترش فضا، فضای باز وسازماندهی دسترسیها، اهمیت فرهنگ هر جامعه، ایجاد فضاهایی فراخ و هماهنگ، منظر متناسب با هر فضا، جذابیت و کشش فضای باز و نیمه باز از عوامل تاثیرگذار بر منظر فضای آموزشی هستند که در دوبعد کالبدی و روانی تقسیم میشوند. در طراحی فضای باز و نیمه باز فضای آموزشی توجه به این موارد سبب ارتقا کیفیت آن میشود.

Keywords:

فضای باز , نیمه باز , فضای آموزشی , آموزش غیرمستقیم