فرصت ها و تهدیدهای ناشی از توسعه فناوری اطلاعات در آموزش و پرورش پس از پاندمی کووید ۱۹

آموزش الکترونیکی از نقطه نظر فلسفی، مبتنی بر دیدگاه سازنده گرایانه و مشارکتی است. استریون و همکاران (۲۰۰۶) بر این عقیدهاند که بعد از ظهور نظریه سازنده گرایی، قلمرو جدیدی از روش های جدید تدریس وارد حوزه های آموزش شده است؛ تدریس مبتنی بر سخنرانی کاهش یافته و در مقابل تدریس بر محورهای سازنده گرایی، روش تدریس فعال، مسئله محوری و فعالیت های مشارکتی جای تدریس سنتی را گرفته اند. این نوع روشهای تدریس با سبک های چالش انگیز، یادگیرنده را به ساخت دانش که مستلزم درگیری فعال است تشویق میکند. تعامل در محیط آموزش الکترونیکی، یکی از عواملی است که متخصصان آموزش و پرورش را با چالش روبه رو ساخته است؛ چرا که بحث تعامل در محیط آموزش الکترونیکی، بسیار پیچیده تر از آموزش سنتی است. بدون تعامل، نه تنها یادگیرندگان انگیزهای برای ادامه دوره در خود نمی بینند، بلکه یادگیری نیز به وقوع نمی پیوندد. همین نکته کافی است تا متخصصان آموزش و پرورش را وادارد تا بیشتر از پیش به مسئله تعامل در محیط آموزش الکترونیکی بیندیشند. رای ایجاد و برقراری تعامل سه عنصر اساسی به طور مشترک در بین آموزش سنتی و آموزش الکترونیک وجود دارند.

Keywords:

فناوری اطلاعات , آموزش و پرورش , آموزش الکترونیکی