اثربخشی درمان مثبت نگر بر تاب آوری و عزت نفس دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول

پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان اثربخشی گروه درمانی مثبت نگر بر افزایش تاب آوری و عزت نفس دانش آموزان دختر صورت گرفت. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و گروه کنترل و جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول شهر تبریز در نیمسال اول تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ بود. پس از اعلام فراخوان، ۳۰ نفر داوطلب برای شرکت در برنامه آموزشی، غربال گری و ثبت نام شدند؛ سپس به منظور به دست آوردن اطلاعاتی در زمینه وضع اقتصادی اجتماعی نمونه ها، مصاحبه فردی با این افراد انجام شد. پس از این مصاحبه، فرم اطلاعات فردی و فرم توافق آگاهانه توسط داوطلبان تکمیل شد و شرکت کنندگان تصادفی به گروه های ۱۵ نفره ( گروه آزمایش و کنترل) تقسیم بندی شدند. قبل و بعد از اجرای گروه درمانی، پرسشنامه تاب آوری و عزت نفس توسط هر یک از شرکت کنندگان تکمیل شد. ۱۲جلسه گروه درمانی انجام شد که یک بار در هفته به مدت ۹۰ دقیقه اجرا شد. در این پژوهش از پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳) و پرسشنامه عزت نفس کوپر اسمیت (۱۹۶۷)استفاده شد. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیره (مانکوا) و تک متغیره (آنکوا) در نرم افزار spss نسخه ۲۰ تحلیل شد. نتایج نشان داد، گروه درمانی مثبت نگر از اثربخشی بسیاری برخوردار، و موجب ارتقای تاب آوری و عزت نفس دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول است.

Keywords:

درمان مثبت نگر , تاب آوری , عزت نفس