بررسی شاخص های تدریس اثربخش در سیستم آموزشی نیمه حضوری

ویژگی خاص و متفاوت سیستم آموزشی نیمه حضوری در دانشگاه هایی چون دانشگاه پیام نور نسبت به سایر دانشگاه ها، شاخص های تدریس اثربخش این دانشگاه ها را از سایر دانشگاه ها متمایز می سازد، به گونه ای که شاید در عناوین شاخص های تدریس اثربخش بین کلیه دانشگاه های کشور توافق وجود داشته باشد، لکن در اهمیت اولویت این شاخص ها و تاثیر کارکرد هر شاخص با توجه به ساختار هر نظام آموزشی تفاوت قابل توجهی وجود دارد .لذا این مقاله سعی دارد از بین شاخص های ۸ گانه تدریس اثربخش (برنامه ریزی، سازماندهی، ارزشیابی، فن بیان، آگاهی از کتاب، روش تدریس، مدیریت کلاس، الگوی رفتاری)تعیین کند کدامیک از شاخص هااز اهمیت بیشتری برخوردار است وضمن بررسی اولویت های مهم در هر رشته و هر گروه کارکرد خاص هر شاخص را متناسب با ساختار دانشگاه پیام نور مشخص کند. روش تحقیق تحلیلی - توصیفی است . جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان علوم انسانی و غیرعلوم انسانی دو دانشگاه پیام نورمرکز نجف آباد و کهندژ در نیمسال اول سال تحصیلی ۹۲-۹۳ که شامل ۶۰۲۱ نفر می باشند که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای ۳۶۰ نفر انتخاب شدند . نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل آمارتوصیفی و استنباطی بیانگر این است که برنامه ریزی، فن بیان و سازماندهی بعنوان سه اولویت اصلی و مهم در تدریس اثربخش برای دانشجویان این دانشگاه مطرح است، همچنین تفاوت معناداری در اولویت بندی شاخص های تدریس اثربخش در بین دانشجویان علوم انسانی و غیرعلوم انسانی وجود دارد، لکن بین دانشجویان باتجربه (ترم های (۵-۸ و بی تجربه (۱-۴) تفاوت معناداری وجود ندارد.

Keywords:

تدریس اثربخش , شاخص , اولویت بندی , دانش اموزان