نقش پارامتر های مختلف پنجره در میزان بهره مندی فضاها از نور روز

نور روز همواره به عنوان یکی از مهم ترین ارکان معماری و به ویژه معماری پایدار شناخته شده و در ساختمان های مسکونی کم مصرف به عنوان راهکار مفیدی اتخاذ شده است، همچنین مقدار بهره مندی از نور روز و کیفیت آن رویکردی مهم در جهت ارتقا کیفیت فضا و سلامت رفتار کاربران است. ورود نور طبیعی به فضاهای داخلی، اغلب از طریق پنجره است. پنجرها انواع مختلفی دارند اما در انتخاب ابعاد، شکل ظاهری و پارامتر های دیگر آن، کمتر به مسئله نوردهی توجه می شود و جنبه زیبایی شناسانه و ظاهری آن در نما بیشتر مورد توجه طراحان است در صورتی که عوامل و پارامتر های زیادی در طراحی پنجره ها وجود دارد که توجه به آن ها نه تنها باعث ارتقا کیفیت فضا و سلامت کاربر و بی نیاز ساختن بنا در استفاده از نور های مصنوعی خواهد شد بلکه در کمک به تامین آسایش حرارتی نیز نقش مثبتی خواهد گذاشت . این عوامل شامل مواردی مانند درصد سطح شیشه خور به سطح دیوار، موقعیت ق رارگیری پنجره روی جداره، شکل، جهت قرارگیری، نوع شیشه و سایبان مناسب می باشد، لذا در این پژوهش به مطالعه و بررسی تحقیقات پیشین در ارتباط با بازشو ها و تاثیر آن ها در بهره وری از نور روز پرداخته شده است و با استفاده از تحلیل - محتوای متون، نتایج حاصل گردیده است. نتایج این بررسی بیانگر الزام توجه به طراحی بازشو ها متناسب با اقلیم و کاربری فضاها و میزان تاثیر هر کدام از پارامتر ها بر کمیت و کیفیت نور روز وارد شده می باشد.

Keywords:

پنجره , معماری پایدار , نور روز , آسایش بصری , انرژی