برآورد رابطه بلندمدت بین مرگ ومیر کودکان زیر یک سال و عوامل فقر، شهرنشینی و تولید ناخالص داخلی سرانه در ایران

تامین، حفظ و ارتقاء سطح سلامت کودکان زیر یکسال به عنوان یک گروه آسیب پذیر در خدمات بهداشتی درمانی جایگاه ویژهای دارد. میزان مرگ ومیر کودکان زیر یکسال از جمله گویاترین شاخص های توسعه جوامع مختلف است. هدف پژوهش حاضر، برآورد رابطه بلندمدت بین مرگ ومیر کودکان زیر یکسال و عوامل فقر، شهرنشینی و تولید ناخالص داخلی سرانه در ایران در فاصله زمانی ۱۳۴۸ تا ۱۳۸۹ است. برای تحلیل موضوع از تابع عکس العمل ضربه ای و تجزیه واریانس بر اساس روش خودتوضیح برداری و آزمون هم انباشتگی جوهانسن جوسیلیوس استفاده شده است. بر اساس نتایج به دست آمده از این روش، اثرگذاری ضرایب متغیرها بر اساس مبانی نظری مورد انتظار و از نظر آماری معنی دار بودند. نتایج پژوهش حاکی از آن است بود که در بلند مدت، یک درصد افزایش در فقر باعث افزایش ۰/۶۱ درصد در مرگ و میر کودکان زیر یکسال شده و یک درصد افزایش در هریک از متغیرهای شهرنشینی و تولید ناخالص داخلی سرانه به ترتیب باعث کاهش ۲/۰۴ و ۴/۴۳ درصد در مرگ ومیر کودکان زیر یکسال می-شود. هم چنین نتایج بر اساس ضریب جمله تصحیح خطا، حاکی از آن بود که در هر دوره حدود ۰/۰۷ از عدم تعادل کوتاه مدت، برای رسیدن به تعادل بلند مدت تعدیل می شود.

Keywords:

Infant mortality , Poverty , Urbanization , GDP Per Capita , مرگ و میر کودکان , فقر , شهرنشینی , تولید ناخالص داخلی سرانه