بررسی تاثیر نابرابری درآمدی بر امید به زندگی در ایران

هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر نابرابری درآمدی بر امید به زندگی در ایران در فاصله ی زمانی (۱۳۸۹-۱۳۵۰) است. برای تحلیل موضوع از روش جوهانسن جوسیلیوس استفاده شده است. بر اساس نتایج به دست آمده از این روش، اثرگذاری ضرایب متغیر ها بر اساس مبانی نظری مورد انتظار بوده و از نظر آماری معنی دار بود. نتایج حاکی از آن است که در بلند مدت، یک درصد افزایش در نابرابری درآمدی باعث کاهش ۲۴/۰ درصد در امید به زندگی شده و یک درصد افزایش در هریک از متغیر های تعداد پزشکان، نرخ باسوادی و تولید ناخالص داخلی سرانه به ترتیب باعث افزایش ۰/۰۸، ۰/۰۸ و ۰/۰۰۷ درصد در امید به زندگی می شود. هم چنین نتایج بر اساس ضریب جمله ی تصحیح خطا، حاکی از آن است که در هر دوره حدود ۰/۰۱ از عدم تعادل کوتاه مدت، برای رسیدن به تعادل بلند مدت تعدیل می شود.

Keywords:

Life Expectancy , Income Inequality , Co-integration , Johansen-Juselius Method , امید به زندگی , نابرابری درآمدی , هم انباشتگی , روش جوهانسن- جوسیلیوس