آنالیز فنی، اقتصادی و زیست محیطی استفاده از سیستم های آبگرمکن خورشیدی در ساختمان های مسکونی

در این مقاله با توجه به مشخصات جغرافیایی و اقلیمی شهر تهران، مشخصات یک نمونه ساختمان مسکونی ۸ واحدی و میزان تقاضای گاز طبیعی و آبگرم مصرفی ساختمان مورد نظر، دو سناریو با در نظر گرفتن نرخ داخلی و جهانی الکتریسیته و گاز طبیعی مورد بررسی قرار گرفته است. در سناریوی A یک سیستم آبگرمکن خورشیدی چرخش اجباری برای تامین آبگرم مورد نیاز با نرخ داخلی الکتریسیته و گاز طبیعی و در سناریوی B، همان سیستم با نرخ جهانی الکتریسیته و گاز طبیعی با استفاده از نرم افزار RETScreen مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان می دهد که در سناریوهای A و B سهم آبگرمکن خورشیدی در تامین انرژی مورد نیاز جهت گرمایش آب ۵۳% می باشد. میزان صرفه جویی گاز طبیعی m۳/yr ۴۷۷۷، مقدار کل هزینه سرمایه گذاری ۷۸۹۸ دلار و میزان کاهش انتشار گازهای گلخانه ای tCO۲/yr ۴/۶ می باشد. در سناریوی A میزان کاهش هزینه خسارت های زیست محیطی حاصل از تولید گازهای گلخانه ای tCO۲ ۱۲۳ دلار و دوره بازگشت سرمایه yr ۹/۱۶ می باشد. در سناریوی B نیز میزان کاهش هزینه خسارت های زیست محیطی حاصل از تولید گازهای گلخانه ای tCO۲ ۱۰۱ دلار و دوره بازگشت سرمایه yr ۳/۶ می باشد. بنابراین، استفاده از سیستم های آبگرمکن خورشیدی با در نظر گرفتن قیمت الکتریسیته و گاز طبیعی در سطح جهانی، توجیه اقتصادی دارد.

Keywords:

Solar Water Heating Systems , GHG Emission Reduction , Residential Building , Technical- Economical and Environmental Analysis , سیستم های آبگرمکن خورشیدی , کاهش انتشار گازهای گلخانه ای , ساختمان مسکونی , آنالیز فنی- اقتصادی و زیست محیطی