مقایسه تاثیر درمان متمرکز بر هیجان و درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر تنظیم هیجان زنان مبتلا به اختلال سوگ ناشی از کووید – ۱۹

مقدمه: بهبود تنظیم هیجان جهت مقابله با اختلال سوگ ناشی از کووید -۱۹، می­تواند کمک کننده باشد. این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی درمان متمرکز بر هیجان و درمان شناختی مبتنی بر ذهن­آگاهی تنظیم هیجان زنان مبتلا به اختلال سوگ ناشی از کووید – ۱۹ انجام شد. روش: روش پژوهش حاضر نیمه­آزمایشی با طرح پیش­آزمون، پس­آزمون و پیگیری دو ماهه بود. از زنان ۲۵ تا ۴۵ ساله مبتلا به اختلال سوگ (ناشی از کووید – ۱۹) در شهر تهران در سال ۱۴۰۰-۱۳۹۹ تعداد ۴۵ نفر به صورت نمونه­گیری داوطلبانه انتخاب شدند و در سه گروه (هر گروه ۱۵ نفر) به صورت تصادفی گمارده شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاس دشواری در تنظیم هیجان (گرتز و روئمر ، ۲۰۰۴) بود. یک گروه درمان مبتنی بر هیجان (۱۰ جلسه یک و نیم ساعته) و یک گروه درمانی شناختی مبتنی بر ذهن­آگاهی (۹ جلسه یک و نیم ساعته) را دریافت کردند. گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفتند و حین اجرای پژوهش مداخله­ای دریافت نکرد. نتایج: نتایج نشان داد که هر دو مداخله در مقایسه با گروه کنترل اثربخشی معناداری بر مولفه­های تنظیم هیجان دارند (۰۱/۰>P). همچنین نتایج نشان داد که درمان متمرکز بر هیجان در مقایسه با درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی، میانگین مولفه­های عدم پذیرش پاسخ­های هیجانی، دشواری در کنترل تکانه، فقدان آگاهی هیجانی و دسترسی محدود به راهبردهای تنظیم هیجانی را به صورت معنادار بیشتر کاهش داده است. نتیجه: نتایج حاکی از اثربخشی رقابتی درمان متمرکز بر هیجان در مقایسه با درمان شناختی مبتنی بر ذهن­آگاهی بر تنظیم هیجان دارد.

Keywords:

grief disorder , emotion regulation , emotion focused therapy , mindfulness based cognitive therapy , Covid – ۱۹ , اختلال سوگ , تنظیم هیجان , درمان متمرکز بر هیجان , درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی , کووید – ۱۹