قلمرو صلاحیت نسبی در دعاوی

در قانون آئین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب مصوب ۱۳۷۹ ، عنوان باب اول، صلاحیت دادگاه ها است و عنوان فصل اول باب مذکور، صلاحیت ذاتی و نسبی دادگاهها است. اما در مواد ذیل این باب قانونگذار ماده ای را به صللاحیت نسبی اختصاص نداده است و تنها از صلاحیت محلی بحث نموده است.در حالی که میان این دو نوع از صللاحیت تفاوت وجود دارد. در میان حقوقدانان نیز در این باره اختلاف نظر وجود دارد. برخی از حقوقدانان معتقدند صلاحیت نسبی و محلی یکی است. اما برخی دیگر از حقوقدانان معتقدند میان این دو نوع از صلاحیت تفاوت وجود دارد. این نوع از صلاحیت تنها در قوانین سابق وجود داشت است اما در حال حاضر این نوع از صلاحیت مصداقی ندارد. بعضی دیگر از حقوقدانان نیلز با قبول تفاوت میان صلاحیت محلی و صلاحیت نسبی معتقدند این نوع صلاحیت در میان دادگاههای حقوقی در حال حاضر وجود دارد اما همین مصادیق متفاوتی را برای آن ذکر می کنند. به نظر می رسد اما به نظر می رسد این صللاحیت ماهیتی جدای از صللاحیت محلی دارد. نکته نیز قابل ذکر است که علاوه بر دادگاه های حقوقی صلاحیت نسبی در امور کیفری بین دادگاه های کیفری ۱ و ۲ بر حسب میزان مجازات ، در قانون آدک جدید پیش بینی شده است.

Keywords:

صلاحیت , صلاحیت ذاتی , صلاحیت نسبی , صلاحیت محلی