تحلیلی در برنامه ریزی و مشارکت جوامع روستایی و نقش آنها در گردشگری روستایی و توسعه پایدار

تنوع بخشی به اقتصاد، بالا بردن شاخص های توسعه انسانی، مشکلات ناشی از صنعتی شدن و آلودگی بیش از حد استاندارد شهرها بویژه شهرهای بزرگ، مهاجرت های روستایی، افزایش بهره وری و کارامدی نیروی انسانی، اشتغال زایی، تعامل فرهنگ ها و گفتمان ها، حفظ محیط زیست و در مجموع توسعه پایدار از دغدغه هایی است که جهان امروز با آن روبه رو است. این در حالی است که تعداد قابل توجهی از این گونه سکونت گاه ها به لحاظ موقعیت مکانی و داشتن عناصر مهم جذب گردشگر، مانند مناظر طبیعی، آثار باستانی، تنوع اقلیمی، آداب و سنن اجتماعی و ... زمینه های مناسبی برای توسعه فعالیت های گردشگری دارند .در این میان، سکونت گاه های روستایی کشور ما نیز با مسائل و مشکلات فوق درگیرند و زمینه های مناسبی برای توسعه گردشگری دارند. دولت حرکت از اقتصاد تک پایه به سوی اقتصاد متنوع و با ثبات را در برنامه کاری خود قرار داده است که یکی از این برنامه ها توسعه گردشگری است و سکونت گاه های روستایی زمینه های مساعد برای توسعه این بخش از فعالیت های اقتصادی را دارند. بدون شک، دستیابی به چنین هدفی مستلزم شناخت فرایند گردشگری، طبقه بندی رویکردها، سیاستها و آثار اجتماعی فرهنگی، زیست محیطی و اقتصادی است، تا با یک پشتوانه علمی و آگاهی از آثار مثبت و منفی این پدیده در جهان و ایران، به انتخاب یک راهبرد منطقی واقع گرا توام با برنامه ریزی و مدیریت صحیح گردشگری در چهارچوب فرایند توسعه همه جانبه و پایدار دست یازد.هدف از نگارش این مقاله تحقیق درمورد پیامدهای مهم و شناسایی روندهای چشم گیر اکوتوریسم و گردشگری روستایی است و به بررسی سیاست های موجود در این زمینه خواهیم پرداخت، زیرا حمایت از کشاورزی و گردشگری پایدار بسیار از نیاز های مناطق در حال توسعه می سازد.

Keywords:

برنامه ریزی , مشارکت , گردشگری روستایی , توسعه پایدار