میزان فراوانی و عوامل موثر بر آلودگی به شپش سر در دانش آموزان مدارس ابتدایی شهر آران و بیدگل (استان اصفهان)

Publish Year: 1390
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 111

This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_PAHM-10-4_004

تاریخ نمایه سازی: 18 اردیبهشت 1401

Abstract:

شپشسر (Pediculus capitis) حشرهای خونخوار و انگل خارجی انسان است که انتشار جهانی دارد. آلودگی به این حشره در تمام گروههای سنی مشاهده میشود. اما این بیماری در بین دانشآموزان مدارس ابتدایی شایع تر است. آلودگی شپشی ایجاد مشکلات بهداشتی و آثار سوء روانی و فشارهای اجتماعی مینماید. این شرایط ممکن است موجب افت تحصیلی دانشآموزان شود. این مطالعه به منظور تعیین فراوانی آلودگی به شپش سر و عوامل مرتبط با آن در دانشآموزان مقطع ابتدایی در سال تحصیلی ۸۷-۱۳۸۶ انجام گردید. در یک مطالعه اپیدمیولوژیک توصیفی، آلودگی به شپش سر در گروههای دانشآموزی مدارس دخترانه و پسرانه مقطع ابتدایی شهر آران و بیدگل انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه استاندارد غربالگری شده و اطلاعات جمعیتی و متغیرهای مورد نظر به روش مصاحبه و مشاهده به دست آمد. تشخیص آلودگی بر مبنای مشاهده شپش زنده سر، نمف یا رشک برروی موهای سر دانش آموزان بود. دادههای به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون کای و دقیق فیشر مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج این پژوهش در مجموع، ۳۵۸۹ دانشآموز مقطع ابتدایی در ۱۹ مدرسه دخترانه و پسرانه مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین سنی دانشآموزان ۵۷/۱±۶۷/۸ سال بودکه در محدوده سنی۱۲-۶ سال قرار داشتند. میزان فراوانی آلودگی شپشی در دانشآموزان ۴۷/۰ درصد بود. میزان آلودگی به شپش سر در مبتلایان دختر و پسر به ترتیب ۴۲/۰ و ۰۵/۰ درصد بود. این مطالعه نشان داد که ۱ درصد از دانشآموزان مدارس دخترانه و ۱/۰ درصد از دانشآموزان مدارس پسرانه به شپش سر آلودهاند. آزمونهای آماری بین شیوع شپش سر و متغیرهای جنسیت، شغل پدر، تحصیلات مادر، وجود حمام در منزل، سابقه قبلی آلودگی ، مصرف دارو و ملیت دانشآموزان مبتلا به شپش سر ارتباط معنیدار نشان داد. مطالعه نشان داد که میزان بروز آلودگی شپشی در سال تحصیلی ۸۷-۱۳۸۶ در مدارس آران و بیدگل نگران کننده نیست و بیماری از الویتهای بهداشتی منطقه محسوب نمی شود. پیشنهاد میشود با ارتقای سطح آگاهی عمومی از شیوع آلودگی پیشگیری شود، که در این زمینه مربیان بهداشت و آموزش بهداشت فردی به دانشآموزان مدارس میتوانند نقش مهمی ایفا نمایند.