بررسی ریشه های پایداری درمعماری مسکونی بومی منطقه جلگه ای گیلان (نمونه موردی بنای شیکیلی)

با ظهور نهضت مدرن و ماشینی شدن زندگی، انسان دست به استفاده بیش از حد از منابع فسیلی به ویژه نفت زد. زمین دچار بحران آلودگی محیط زیست و دولت ها دچار بحران کمبود انرژی شدند. انسان ها دوباره به فکر چاره افتادند و این بار موضوع پایداری[ 1] و ساختمان پایدار[ 2] و استفاده از انرژی های تجدید شونده مطرح شد، این موضوع در کشورایران نیز مورد توجه قرارگرفت. ایران تمدنی است که از دیرباز تا کنون، مردمان آن از ویژگی های بومی و فرهنگی خود به خوبی توانسته اند برای خلق فضاهای مورد نیازشان استفاده کنند. نه تنها شرایط سخت اقلیمی آنها را از معماری متعالی بازنداشته است، بلکه خود عاملی تاثیرگذار درخلق بناهایشان بوده، که مردمان دیگر تمدن ها را به حیرت واداشته است. منطقه گیلان با آب و هوای معتدل و مرطوب، با بارندگی های سالیانه خود، به عنوان یکی از تنوع های اقلیمی ایران، خالق نوعی از معماری بوده که حداکثر استفاده از محیط پیرامونی خود را داشته و با آن همگام بوده است. در این مقاله با استفاده از روش تحلیلی- تفسیری و ابزار کتب و مقالات به بررسی اصول پایداری به کار رفته در معماری مسکونی منطقه جلگه ای گیلان پرداخته شده است. این اصول پایداری دربناهای موجود در این منطقه (نمونه موردی شیکیلی[ 3])، در سه حیطه: زیست محیطی[ 4]، اقتصادی و اجتماعی با ارائه جداولی مورد بررسی قرارمیگیرد. در پایان با یاری جستن از این پژوهش میتوان اصول پایداری بکاررفته در معماری مساکن بومی را در معماری مسکونی امروز این منطقه بکارگرفت.

Keywords:

پایداری , معماری مسکونی , معماری بومی گیلان , جلگه گیلان