مفهوم حریم خصوصی در خانواده با نگاهی به حقوق ایران و آموزه های اسلام

امروزه حریم خصوصی به عنوان یک اصل بنیادین و اخلاقی ، اهمیت و جایگاه ویژه ای دارد تا حدی که می توان آن را در زمره ی کانونی ترین موضوعات بشری قرار داد . حق بر حریم خصوصی در زمره ی مهمترین حقوقی است که ارتباط تنگاتنگی با کرامت انسانی دارد . هدف آن تعالی شخصیت انسانی و به دیگر سخن تکریم تمامیت مادی و معنوی انسان است . درباره تعریف و مصادیق حریم خصوصی اختلاف نظر وجود دارد و این مسئله در مورد حق حریم خصوصی زنان قدری پیچیده تر نیز می شود . در غرب بر مبنای فردگرایی افراطی و تقدم حقوق و آزادی های فردی ، حریم خصوصی افراد با نگاهی مادی گرایانه پیوند خورده و در نتیجه نقش خانوادگی مانند مادری و همسری تنزل یافته است . در حالی که در مبانی اسلامی بر مبنای نیازمندی زن و مرد بر یکدیگر ، خانواده و مصالح آن در اولویت قرار می گیرد ، بنابراین حریم خصوصی به گونه ای تعریف می شود که بر خلاف شان انسانی وحریت وی با مصالح عالیه خانواده در تعارض نباشد . حریم خصوصی با استقلال و آزادی انسان ها و حق بر تعیین سرنوشت برای خود ارتباط وثیق دارد در نظام جمهوری اسلامی ایران قانون مدون و خاصی برای رعایت حریم خصوصی و جرم انگاری رفتارهای ناقص آن وجود ندارد ولی در قوانین مختلف از قبیل برخی از اصول قانون اساسی از جمله اصول ۲۲ و ۲۵ و سایر قوانین همچون قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ ، قانون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات مصوب ۱۳۸۸ ، قانون حمایت از حقوق شهروندی مصوب ۱۳۸۳ ، قانون جرایم رایانه ای مصوب ۱۳۹۲ به حمایت از جنبه هایی از حریم خصوصی پرداخته اند . اسناد بین المللی حقوق بشر ، حقوق و آزادی هایی را شناسایی کرده و مورد حمایت قرار داده است و جمهوری اسلامی ایران نیز به اعلامیه ی جهانی حقوق بشر و میثاق بین الملل حقوق مدنی و سیاسی به عنوان دو سند مهم بین الملل ملحق شده است و این اسناد به قوانین و مقررات ملی مربوط به آیین دادرسی کیفری تاثیر قابل توجهی داشته است . شناسایی و رفع ابهام و حمایت از مصادیق حریم خصوصی در جهت بزرگداشت کرامت انسانی از الزامات اساسی در این زمینه است .در این پژوهش که با روش توصیفی - تحلیلی نگاشته شده ، ضمن تبیین مفهوم حریم خصوصی ، جایگاه این تحقیق در آیات و روایات و حقوق ایران مورد بررسی قرار خواهد گرفت.