دنیای متن و بلاغت در ترانه های مردم کرمان

ترانه های عامه بخش مهمی از فرهنگ و ادبیات عامه را در برمیگیرند. سادگی زبان، لطافت مضامین و صمیمیت مواج در ترانه ها باعث شده که این اشعار زیباترین و جذاب ترین بخش فرهنگ عامه باشند. ترانه ها قابلیت دلربایی از مخاطب خود را دارند؛ به گونه ای که شنوندگان این نوع اشعار به محض شنیدن آنها، احساس میکند که گویا ترانه ها زبان حال خود او هستند. از آرزوها و خواستها، رنجها و لذتها، شادیها و غمها، کامیابی ها و ناکامیها، وتمام مردم دانست. » همدلی « و زبان » همزبانی « سرنوشت خود او سخن میگویند. از این رو میتوان ترانه ها را زبان شاعران ترانه سرا غالبا زیبایی را در سادگی جسته و یافته اند. از این رو بدون توجه به آرایه های ادبی پیچیده و دشوار، به بیان احساسات و عواطف واقعی خود پرداخته اند و هماهنگ با بخشهای مختلف فرهنگ عامه به خلق تابلوهای مینیاتوری دلربایی در قالبی کاملا ایرانی و فوقالعاده زیبا و فریبنده پرداخته اند. در این گفتار به شیوه تحلیل محتوای کیفی به مهمترین ویژگیهای زبانی، بیانی و ترسیم دنیای متن ترانه های مردم کرمان پرداخته شده است.

Keywords:

فرهنگ و ادبیات عامه , ترانه , بومی سروده , زبان , بیان , دنیای متن