جایگاه بلاغت و شگردهای آن در نامگذاری آثار ادبی
Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 192
This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
RHETORIC01_038
تاریخ نمایه سازی: 21 اردیبهشت 1401
Abstract:
همانقدر که بلاغت در متن آثار ادبی اهمیت دارد، کاربرد آن در عنوان آنها نیز قابل توجه است. عنوان اثر،حکم دروازه ورودی آن را دارد که با گزینش هنرمندانه، میتواند در عین کوتاهی و ایجاز، گویای مباحث ظریف و مهمی چون موضوع، نوع ادبی، آشنایی زدایی و ادبیت آن باشد. هدف این مقاله نشان دادن جایگاه بلاغت در عنوان آثار ادبی است. برای این منظور با تاکید بر آثار ادبی منظوم، سیر وجوه بلاغی مورد استفاده در آنها تا قرن نهم مورد بررسی قرار گرفته است. این تحقیق نشان میدهد شاعران از تمهیداتی چون ایهام، تلمیح، برائت استهلال و استعاره استفاده کرده اند. از قرن ششم با رواج نثر فنی، رعایت تناسبات آوایی و سجع نیز در عنوان رایج شد. کاربرد وجوه بلاغی مخاطب را از همان ابتدا آگاه می کند که با یک اثر ادبی مواجه است و گاه دورنمایی از محتوای آن را نشان میدهد.
Keywords:
Authors
مهدی دهرامی
دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه جیرفت