بررسی اثر نوع سوخت بر سنتز اکسید روی نانوساختار به روش احتراق محلولی

سنتز احتراق محلولی این روش بر واکنش های اکسایش- احیاء مواد اولیه استوار است. در این تحقیق از دو سوخت اوره و گلایسین به منظور سنتز اکسید روی نانو ساختار استفاده شده است. نیترات فلز روی به عنوان یکی از مواد اولیه نقش اکسیدکننده و دو سوخت ذکر شده نقش احیاء کننده را بر عهده دارند. از آنجاییکه این روش در سرعت های بالای حرارت دهی رخ می دهد، به منظور بررسی اثر نوع سوخت مصرفی بر چگونگی تشکیل نانوساختارهای اکسید روی، آزمون توزین حرارتی به همراه گرماسنجی پویشی تفاضلی (TGA-DSC) برای اوره و گلایسین و همچنین نیترات روی در نرخ های ۱۰، ۲۰ و ۳۰ درجه بر دقیقه انجام شد. نتایج این آزمون ها نشان داد که دمای تجزیه نیترات روی و سوخت گلایسین تقریبا در یک محدوه هستند. سپس نانوذرات اکسید روی تولید شده با استفاده از این دو سوخت به کمک آزمون های پراش اشعه ایکس (XRD) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این آزمون، سنتز موفق اکسید روی نانو ساختار را با هر دو سوخت نشان داد. هرچند نتایج نشان داد که نانوذرات تولیدشده با سوخت گلایسین دارای اندازه ریزتری نسبت به نانوذرات تولیدی در حضور اوره هستند. عملکرد بهتر گلایسین در تولید نانوذرات با ابعاد کمتر را می توان به نزدیکی دمای تجزیه نیترات روی و سوخت گلایسین و نقش این همزمانی در جلوگیری از رشد بلور های اکسید روی نسبت داد. در نهایت نانوذرات تولیدی با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و پراش انرژی اشعه ایکس (EDX) مورد بررسی قرار گرفت.

Keywords:

سنتز احتراقی در محلول , نیترات روی , سوخت , آزمون توزین حرارتی , میکروسکوپ الکترونی روبشی