بارآفرینی بافت ناکارآمد شهری با رویکرد مشارکت شهروندی

در فرآیند تکامل رویکرد بازآفرینی شهری توجه به بحث مشارکت اجتماعی، عامل شکل گیری رویکرد بازآفرینی شهری اجتماع محور گردیده است. مشارکت مردمی در فرآیند بازآفرینی منجر به افزایش سرمایه اجتماعی، حس تعلق به مکان، مسئولیت پذیری نسبت به مکان خواهد شد و نهایتا پایداری اجتماعی را به وجود خواهد آورد. بدون شک توسعه اجتماعی مستلزم مشارکت های مردمی در ابعاد مختلف است و در واقع بدون مشارکت نمیتوان به توسعه اجتماعی مردم محور، فراگیر و پایداری دست یافت. در فرایند توسعه اجتماعی، مشارکت آحاد جامعه مدنظر است و شهروندان قطع نظر از تعلقات قومی و علایق اعتقادی شان، امکان می یابند تا با توجه به صلاحیت و توانمندی ذهنی شان، در تمام پدیده ها و متغیر ها اثر گذار باشند. توسعه در بسیاری از موارد حتی آداب و رسوم و عقاید مردم را نیز در بر میگیرد. این پژوهش بررسی زمینه های بازآفرینی بافت ناکارآمد شهری و تسهیل مشارکت اجتماعی ساکنین را هدف خود قرار داده است. روش انجام تحقیق کیفی بوده که نتیجتا به دنبال ارائه یک مدل مفهومی برای یافتن راهکار های ارتقاء مشارکت شهروندان در محلات نیازمند بازآفرینی می باشد. در نتیجه یافته های تحقیق به صورتی جدول در قالب بررسی ابعاد مختلف رویکرد یازآفرینی ارائه میگردد.

Keywords:

بازآفرینی , مشارکت اجتماعی , اجتماع محور , سرمایه اجتماعی , پایداری اجتماعی , بافت ناکارآمد , تسهیل مشارکت اجتماعی.