اصول طراحی فضای باز و نیمه باز در معماری مسکن ایران

فضای باز و نیمه باز از گذشته در معماری ایرانی نقش مهمی داشته است. اکثر فعالیتهای فردی و اجتماعی انسان در فضای باز و نیمه باز روی داده است. متاسفانه امروزه فضای باز معنی و مفهوم گذشته را در طراحی مسکن از دست داده است و فاقد ارزش معمارانه می باشد. در حالیکه فضای باز می تواند راهکاری مناسب برای ارتباط زندگی انسان با طبیعت باشند، زیرا فضای باز نقش مهمی از نظر روانی و فیزیکی در زندگی انسانها دارد.ارتباط با طبیعت از معدود مواردی است که باید برای آسایش و آرامش زندگی روزمره در نظر گرفته شود و موارد آن نیز رعایت شود. این تحقیق براساس روش کتابخانه ای و استفاده از داده های اینترنتی در مورد فضای باز و نیمه بازدر معماری مسکن ایران به بررسی این فضاها و همچنین نقش آن در معماری سنتی پرداخته می شود. اهداف در این تحقیق به فضای باز و نیمه باز نقش مهمی در آرامش و روان انسان دارد می پردازد. و سوال تحقیق به نقش فضای باز و نیمه باز در معماری و تاثیر آن چگونه است؟ و چه تاثیری بر اثر روان شناختی انسانها می گذارد؟ و نتیجه این تحقیق نشان دهنده ی که استفاده از انرژی پاک و کاهش سوخت فسیلی و نقش فضای باز و نیمه باز و تاثیر آن در انسانها چگونه است.

Keywords:

اصول طراحی مسکن , فضای باز , فضای نیمه باز , معماری سنتی