امکان سنجی تبدیل میدان صاحب الامر تبریز به فضای شهری با تکنیک چیدمان فضا

شهر ها همانند یک سیستم منسجم و یکپارچه وحدت و انسجام درونی دارند . این انسجام و اتصال همواره موجب برقراری جریان فعالیت و فعل و انفعالات درون سیستم می شود . از دست رفتن کارکرد اجتماعی میدان صاحب الامر تا حد زیادی متاثر از جایگاه فضایی متناسب با نظم کنونی است ، در حالی که در گذشته جایگاه فضایی نقش بسزایی در موفقیت فضا داشته است ، در پژوهش حاضر با ارزیابی یکی از ابعاد دانش طراحی شهری صرفا سازمان فضایی میدان با تکنیک چیدمان فضا ارزیابی می شود ، که نتیجه حاصله بدین شرح است پیاده راه تربیت و ارگ تبریز به عنوان فضای شهری دارای اختلاف عمق ۰.۳کمتر از میانگین کل شبکه هستند. ولی عمق میدان صاحب الامر ۰.۴ از میانگین بیشتر است، همچنین معابر مذکور دارای هم پیوندی ۰.۲۵ بیشتر از میانگین هستند، ولی میدان صاحب الامر ۰.۴ از میانگین کمتر است برای اینکه فضا قابلیت تبدیل به فضای شهری داشته باشد، باید عمق کمتر از میانگین و هم پیوندی بیشتر از میانگین شبکه داشته باشد، با بررسی محور های اصلی استخوان بندی با اولویت حرکت سواره در خیابان شریعتی و امام تبریز نتایج حاصله بیانگر این است که هر چه مقادیر ذکر شده از میانگین بیشتر فاصله داشته باشد فضا به عنوان مسیر پر تردد خودرو تبدیل شده و نقطه ضعف برای فضا با مقیاس انسانی است .

Keywords:

میدان صاحب الامر , سازمان فضایی , چیدمان فضا , تبریز