حساسیت و ویژگی درجه حرارت زیر بغلی در تشخیص تب

سنجش حرارت بدن جزو ابزارهای با استفاده وسیع در طب بالینی است. تردیدهای به وجود آمده جدید در خصوص صحت سنجش درجه حرارت زیر بغلی، به عنوان یک روش ساده و در دسترس، پرسش هایی را در خصوص همخوانی این اندازه با سایر سنجش ها، نظیر درجه حرارت مقعدی و دهانی مطرح ساخته است. لذا برآن شدیم که به مطالعه ای در خصوص حساسیت و ویژگی این آزمون دست بزنیم. در این مطالعه مجموعا ۴۰۰ نفر مراجعه کننده سالم و یا تب دار بالای ۵ سال به درمانگاه ها و بخش های بیمارستان شریعتی تهران، مورد نمونه گیری به روش غیر احتمالی و سنجش درجه حرارت به هر دو روش زیر بغلی و دهانی قرار گرفتند. از ۴۰۰ فرد مورد بررسی قرار گرفته، ۲۶۷ نفر (۶۶.۷%) مرد و ۱۳۷ نفر (۳۳.۳%) زن بودند. میانگین سنی شرکت کنندگان ۴۶.۳۹ سال (۱۷.۴±)، میانگین درجه حرارت دهانی ۳۷.۵ (۰.۵۱±) و میانگین درجه حرارت زیر بغلی ۳۶.۶ (۰.۵۶±) درجه سانتی گراد بود. در صورت عدم افزودن ۰.۵ درجه سانتی گراد به درجه حرارت زیر بغلی در نقطه تشخیصی ۳۶.۸۵ و در صورت افزودن ۰.۵ درجه سانتی گراد در نقطه تشخیصی ۳۷.۳۵ حساسیت ۱۰۰% و ویژگی ۹۸% به دست آمد. نتیجه آن که استفاده از درجه حرارت زیر بغلی در صورت رعایت استاندارد در اندازه گیری و انتخاب درجه حرارت صحیح برای تشخیص، کماکان از کارآیی مناسبی برخوردار است.

Keywords:

Temperature , Axillary , Oral , درجه حرارت , زیر بغلی , دهانی