اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار (EFT) بر بهبود صمیمیت عاطفی، افزایش خوش بینی و بهبود الگوهای ارتباطی زوجین متقاضی طلاق

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار (EFT) بر بهبود صمیمیت عاطفی ،افزایش خوش بینی و بهبودالگوهای ارتباطی زوجین متقاضی طلاق شهرتهران انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه ی مورد مطالعه در این پژوهش شامل کلیه زوجینی متقاضی طلاق شهر تهران در سال ۱۴۰۰ بود که به روش نمونه گیری در دسترس۳۰ زوج از آن ها، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل به نسبت یکسان گمارده شدند. گروه آزمایش به مدت یک ماه، برنامه زوج درمانی هیجان مدار را در ۸ جلسه ۶۰ دقیقه ای به صورت گروهی دریافت کردند؛ گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. جهت جمع آوری اطلاعات از مقیاس پرسشنامه خوش بینی زوجین میراحمدی(۱۳۸۷)، صمیمیت عاطفی زناشویی مینخ۲۰۰۲، الگوهای ارتباطی زوجین کریستنسن و سالاوی(۱۹۸۴)؛ در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد. بافته ها نشان داد که پس از تعدیل نمرات پیش آزمون بین دو گروه آزمایش و کنترل در متغیرهای صمیمیت عاطفی،خوش بینی زوجین و الگوهای ارتباطی زوجین متقاضی طلاق تفاوت معناداری وجود دارد. با توجه به یافته های حاصل از پژوهش می توان اظهار کرد که زوج درمانی هیجان مدار باعث افزایش وبهبود صمیمیت عاطفی و الگوهای ارتباطی وافزایش خوش بینی زوجین مراجعه کننده به مراکزمشاوره شهر تهران شده است. بنابراین، زوج درمانی هیجان مدار می تواند به عنوان شیوه مناسبی در جهت بهبود صمیمیت عاطفی و خوش بینی والگوهای ارتباطی ناسازگارانه زوجین در نظر گرفته شود.

Keywords:

زوج درمانی هیجان مدار , صمیمیت عاطفی , خوش بینی , الگوهای ارتباطی , زوجین