وضعیت ارزشیابی بالینی دانشجویان کارشناسی پرستاری از دید اساتید و دانشجویان

مقدمه: ارزشیابی یکی از فعالیت های مهم در فرایند آموزشی به شمار می آید. برای دستیابی به اهداف مهم ارزشیابی لازم است از یک سیستم ارزشیابی درست و اثربخش استفاده شود. روش: هدف مطالعه حاضر بررسی نظرات و میزان رضایت اساتید و دانشجویان کارشناسی پرستاری راجع به نحوه ارزشیابی بالینی بود. این مطالعه توصیفی در سال تحصیلی ۹۰-۱۳۸۹ در یکی از دانشگاه های شهر تهران انجام شد. جامعه پژوهش کلیه دانشجویان کارشناسی پرستاری در ترم تحصیلی ۸-۲ (۲۱۷ نفر) و کلیه اساتید بالینی پرستاری (۴۱ نفر) بودند که از این تعداد به ترتیب ۱۹۷ و ۲۹ نفر در مطالعه شرکت کردند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه نظرسنجی و فرم رضایت سنجی بود که روایی آن به صورت محتوایی و توسط صاحب نظران مورد تایید قرار گرفت. در نهایت داده ها پس از جمع آوری با استفاده از نرم افزار SPSS v.۱۶ آنالیز شدند. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد اکثریت دانشجویان (۶/۷۳%) و اساتید (۹/۷۵%) روش فعلی ارزشیابی بالینی را از جهات مختلف نامناسب دانسته و با آن مخالف هستند. ۹/۵۹% دانشجویان و ۹/۳۷% اساتید از وضعیت فعلی ارزشیابی بالینی به شدت ناراضی بودند. ۴/۹۶% دانشجویان اظهار داشتند که نحوه ارزشیابی بالینی به گونه ای است که آن ها هیچ بازخوردی در خصوص نقاط قوت و ضعف خود دریافت نمی کنند. همچنین اکثریت آنان (۶/۷۹%) اعتقاد داشتند ارزشیابی های فعلی بیانگر نظر شخصی استاد در مورد دانشجو است نه نشان دهنده عملکرد دانشجو. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، ارزشیابی بالینی که متکی به یک فرم کلی بوده و بر اساس نظر شخص مربی و بدون قائده خاصی تکمیل شود؛ هم از نظر دانشجویان و هم از نظر اساتید کفایت لازم برای سنجش عملکرد بالینی دانشجویان را ندارد. لذا ضروری است با اعمال تغییرات اساسی در این روش و به کمک کاربرد سایر روش های ارزشیابی بالینی، به قضاوت دقیق تر و درست تری از عملکرد بالینی دانشجویان دست یافت.

Keywords:

Clinical evaluation , student , nursing , ارزشیابی بالینی , دانشجو , پرستاری