آموزش دوره کارشناسی پرستاری از دیدگاه اساتید و دانشجویان پرستاری سراسر کشور

مقدمه: نظام آموزشی هر حرفه می تواند پیشگویی کننده توانایی دانش آموختگان آن در عرصه های حرفه ای باشد. پرستاری با توجه به جایگاه آن در تیم بهداشتی و ارتقای سلامت افراد، خانواده و جامعه از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف از این تحقیق بررسی وضعیت آموزش دوره کارشناسی پرستاری از دیدگاه اساتید و دانشجویان پرستاری سراسر کشور است. روش: این پژوهش از نوع توصیفی- مقطعی بود که روی۷۰۰ دانشجو و ۲۰۰ نفر از مربیان و اساتید دانشکده های پرستاری و مامایی دولتی و آزاد کل کشور صورت گرفت. روش نمونه گیری به صورت تصادفی است. پرسشنامه دانشجویان و اساتید پژوهشگر ساخت بود. تجزیه و تحلیل آماری داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS v.۱۴ و آزمون هایی نظیر کای اسکوئر صورت گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد ویژگی های محیط آموزش بالینی بیشترین نمره را از دانشجویان کسب کرد. اما مربیان معتقد بودند بیمارستان ها فاقد امکانات آموزشی مناسب است. اغلب اساتید نسبت مربی به دانشجو را به ویژه در بالین مناسب نمی دانستند. در زمینه کمبود کیفی و کمی منابع آموزشی اتفاق نظر بیشتری بین دانشجویان و اساتید و جود دارد. دانشجویان کمترین نمره را به ویژگی های مربی آموزشی داده بودند. بین برخی منابع آموزشی و موارد دموگرافیک دانشجویان ارتباط معناداری دیده شد. نتیجه گیری: این مطالعه به بررسی برخی ابعاد دیدگاه های اساتید و دانشجویان در زمینه آموزش پرستاری پرداخت که نتایج حاصل از آن می تواند مورد استفاده برنامه ریزان و سیاست گذاران امر آموزش قرار گیرد تا پرستاران فارغ التحصیل با حداکثر توان و کارایی در عرصه های خدمت رسانی حضور یابند.

Keywords:

Nursing Education , postgraduate Nursing Students , Nursing Educators , آموزش پرستاری , دانشجویان پرستاری , اساتید و مربیان پرستاری