تبیین فرایند تصمیم گیری بالینی در دانشجویان پرستاری: یک مطالعه کیفی

چکیده مقدمه: گر چه ارتقای توانایی قضاوت و تصمیم گیری بالینی یکی از اهداف اصلی برنامه آموزش چهار ساله پرستاری اعلام گردیده است شواهدی وجود دارد که نشان می دهد در برنامه های آموزش پرستاری این مهارت به طور موثری ارایه نمی گردد. هدف این پژوهش تبیین فرایند تصمیم گیری های بالینی در دانشجویان سال آخر پرستاری است. روش: در این مطالعه کیفی با استفاده از روش گراندد تئوری تجارب و درک دانشجویان سال آخر پرستاری در مورد عوامل موثر بر تصمیم گیری بالینی مورد مطالعه عمیق قرار گرفت. ۳۲ دانشجو با روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند، سپس برگزاری ۶ جلسه گروه مدار و نیز ۱۲ جلسه مشاهده مشارکت کنندگان برای جمع آوری داده ها استفاده گردید و داده ها با روش تحلیل مقایسه مداوم مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: در مطالعه حاضر از نظر شرکت کنندگان پنج متغیر اصلی مربی بالینی کار آمد، کسب دانش کاربردی، تجربه بالینی، محیط مناسب آموزش بالینی و برخورداری از خودباوری حرفه ای از مهم ترین عوامل موثر در تصمیم گیری های بالینی دانشجویان بودند. نتیجه گیری: کسب خودباوری حرفه ای مهم ترین عاملی است که در تجربه و یادگیری تصمیم گیری بالینی نقش دارد. نتایج پژوهش نشان داد که دانشجویان پرستاری عدم کسب دانش کاربردی و تجربه مناسب بالینی را در کاهش خودباوری حرفه ای جهت اخذ تصمیمات بالینی موثر می دانند. آن ها به این دلایل از کسب توانایی کافی در اخذ تصمیمات بالینی موثر رضایت ندارند.

Keywords:

Clinical decision making , Nursing student , Self confidence , appropriate setting for clinical education , Clinical instructor , تصمیم گیری بالینی , دانشجویان پرستاری , خودباوری , محیط مناسب آموزش بالینی , مربی بالینی