مقایسه تطبیقی برنامه آموزش دوره کارشناسی پرستاری چین و ایران

مقدمه: پرورش نیروهای پرستاری با مهارتهای لازم برای عملکردهای بالینی موثر، کارآمد و شایسته برای ارائه ی مراقبت امری ضروری  است که لازمه ی آن ارتقا آموزش پرستاری می باشد، لذا مطالعه ی حاضر با هدف مقایسه تطبیقی برنامه آموزش دوره کارشناسی پرستاری چین و ایران انجام شده است. روش: این مطالعه توصیفی-تطبیقی در سال ۱۳۹۹ با جستجو در پایگاههای فارسی و انگلیسی بر اساس مدل بردی در چهار مرحله توصیف، تفسیر، همجواری و مقایسه انجام شد. یافته ها: برنامه آموزش پرستاری هر دو کشور تفاوت هایی دارد. مزیت های چین، توجه به زبان های بین المللی از مقطع پیش دبستانی،  پایه ای برای جهانی شدن، ارتباط و بین المللی شدن در فلسفه رشته و جایگاه مهم دروس طب سنتی چینی و معایب آن دوره طولانی تحصیل، مستقل نبودن پرستاری، آموزش توسط پزشکان و حضور دیر هنگام در بالین است. مزیت های ایران: توضیح مبسوط همه عناصر درسی، شروع کارآموزی و حضور در بالین از ابتدای تحصیل، تدریس دروس پرستاری توسط متخصصان پرستاری می باشند.  نتیجه گیری: چالش های مشترک ناشی از شباهت های زیاد بین آموزش دو کشور عبارتست از : پذیرش دانشجو از طریق آزمون سراسری بدون مصاحبه، حضور دانشجوی سال آخر در بالین به تنهایی و کمبود پرستار با توجه به پیر شدن جمعیت، منجر به افزایش تعداد ورودی به دانشگاهها گردیده که نیازمند تضمین کیفیت می باشد. لذا پیشنهاد می شود برای چالش ها راهکار مناسب برنامه ریزی و اجرا گردد.

Keywords:

Comparative , Bachelor of Nursing , Nursing Curriculum , Bereday Model , Iran and China , تطبیقی , کارشناسی پرستاری , کوریکولوم پرستاری , الگوی بردی , ایران و چین