بررسی نقش سبک مدیریت کلاس بر یادگیری خودراهبر دانش آموزان پایه ششم ابتدایی شهر زابل

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش سبک مدیریت کلاس بر یادگیری خودراهبر دانش آموزان پایه ششم ابتدایی شهر زابل بود. روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی انتخاب شد. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان پایه ششم ابتدایی شهر زابل به تعداد ۸۹۷ نفر بودند. نمونه آماری بر اساس جدول مورگان، شامل ۲۶۱ نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شد. ابزار اندازه گیری در این پژوهش، پرسشنامه سبک مدیریت کلاس ولفگانگ و گلیکمن و پرسشنامه یادگیری خود راهبر فیشر و همکاران (۲۰۰۱) می باشد. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون با نرم افزار SPSS ۲۰ مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد بین سبک مدیریت مداخله گر با یادگیری خودراهبر رابطه منفی و معنی دار وجود دارد. بین سبک مدیریت تعاملگرا با یادگیری خودراهبر رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد. ولی بین سبک مدیریت غیرمداخله گر با یادگیری خودراهبر رابطه معنی دار مشاهده نشد.

Keywords:

سبک مدیریت کلاس , یادگیری خودراهبر , دانش آموزان