اخلاق اسلامی در تعلیم و تربیت

قرآن کریم حسن اخلاقی و عنصرحیات اخلاقی را منبعث از فطرت درونی می داند و بدین سان قانون اخلاقی در نفس انسان ازآغاز نقش بسته است مراد از تربیت اخلاقی چگونگی به کارگیری و پرورش استعدادها و قوای درونی برای توسعه و تثبیت صفات در رفتارهای پسندیده اخلاقی و نیل به فضایل عالی اخلاق و دوری از رذیلتها و نابودکردن آنها است. هدایت انسان ها و تهذیب نفوس و تربیت انسان های یکی از مهمترین اهداف و خواسته های انبیا (علیهم السلام) به ویژه پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) و مکتب حیات بخش اسلام بوده و می باشد. با وجود این، اهمیت اخلاق و تربیت اخلاقی به اسلام و جامعه های اسلامی اختصاص ندارد، تجربه نشان داده است انسان، خواه متدین یا غیرمتدین، هیچ گاه حتی در دوره مدرن و پسامدرن، بی نیاز از اخلاق و تربیت اخلاقی نبوده و نیست. تربیت اخلاقی است که انسان ها را به سعادت و قرب الی الله نائل می سازد و زندگی دنیوی و اخروی انسان ها بستگی به تربیت اخلاقی دارد. چه بسا که بعثت پیامبران تکمیل و اتمام کرامت های اخلاقی و انسانی می باشد. یکی از مهم ترین معضلات و مشکلات بشری در تمام ابعاد تربیت، ناشی از وضعیت نابهنجار اخلاقی جوامع است. در واقع می توان گفت که اخلاق و تربیت دو رکن اساسی و مرتبط هستند که به گونه ای، علت و معلول یکدیگر می باشند. انسان در زمینه های متعددی نیاز به تربیت و راهنمایی می باشد از قبیل تربیت جنسی، تربیت عقلانی، تربیت عاطفی، تربیت اخلاقی و تربیت اجتماعی. اما می توان گفت که تربیت اخلاقی یکی از مهم ترین ساحت های فرایند تربیت، و مقدم بر سایر ساحت ها، بلکه زیربنای آنهاست. در این پژوهش که به شیوه مروری و با استناد به منابع کتابخانه ای گردآوری شده است سعی بر آن داریم تا ضمن آشنایی با اهمیت و ضرورت های تربیت اخلاقی، دریابیم که چه عواملی در تعلیم و تربیت انسان نقش دارند و اهداف این تعلیم و تربیت اخلاقی چه چیزی است.

Keywords:

تعلیم و تربیت , اسلام , اخلاق اسلامی , انسان.