بررسی اثربخشی آموزش روانشناسی مثبت گرا بر خودفراروی، کاهش خستگی روانی و انطباق پذیری معلمان

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش روانشناسی مثبت گرا بر خودفراروی کاهش خستگی روانی و انطباق پذیری معلمان صورت گرفت. روش این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون و گروه کنترل طراحی شد. جامعه آماری را تمام معلمان آقا و فارغ التحصیل شده از دانشگاه فرهنگیان نیشابور در سال ۱۳۹۵ تشکیل میدادند. نمونه پژوهش مشتمل بر ۳۰ نفر از معلمان بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) جایگزین شدند. شرکت کنندگان به پرسشنامه های از خودفراروی لوینسون (ASTI) خستگی روانی (BPS) و انطباق پذیری مسیر شغلی ساویکاس (CAAS) پاسخ دادند. برنامه آموزشی روانشناسی مثبتگرا طی ۱۴ جلسه روی گروه آزمایش اجرا گردید. داده ها به روش تحلیل کوواریانس یک و چند متغیره تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد آموزش روانشناسی مثبتگرا باعث ارتقای سطح از خودفراروی، کاهش خستگی روانی و بالا رفتن انطباق پذیری معلمان می شود. لذا به کارگیری این نوع آموزش میتواند در راستای ارتقای شغلی معلمان مفید واقع شود.

Keywords:

روانشناسی مثبت گرا , از خودفراروی , خستگی روانی , انطباق پذیری