مقایسه اثربخشی قصه گویی و بازی درمانی بر پرخاشگری و اضطراب دانش آموزان دختر ۸ -۱۱ ساله

توجه به بهداشت روانی دانش آموزان کمک میکند تا آنها از نظر روانی و جسمی سالم بوده و نقش اجتماعی خود را بهتر ایفا کنند. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی بازی درمانی و قصه گویی بر پرخاشگری و اضطراب دانش آموزان دختر ۸ -۱۱ ساله انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر ۸ تا ۱۱ ساله دبستانهای شهر شاهرود در سال تحصیلی ۱۴۰۱ - ۱۴۰۰ بود. نمونه آماری متشکل از ۶۴ نفر از این دانش آموزان بود که با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. جهت اندازه گیری پرخاشگری از پرسشنامه پرخاشگری شهیم (۱۳۸۵) و برای سنجش اضطراب از مقیاس اضطراب اسپنس (۱۹۹۸) استفاده شد. هر یک از مداخلات قصه گویی و بازی درمانی طی ۱۲ جلسه ۴۵ دقیقه ای و هر هفته ۲ جلسه انجام شد. نتیجه آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره نشان داد که قصه گویی و بازیدرمانی باعث کاهش پرخاشگری و اضطراب دانش آموزان میشود .( ۰ ۰۰۰۱) همچنین نتیجه آزمون تعقیبی توکی نشان داد که اثربخشی بازیدرمانی بر کاهش پرخاشگری و اضطراب دانش آموزان بیشتر از اثربخشی قصه گویی میباشد. بنابراین قصه گویی و بازیدرمانی به عنوان روش های غیردارویی، آسان، ارزان، در دسترس و مورد علاقه کودکان میتواند برای درمان مشکلات رفتاری و هیجانی به کار گرفته شود.

Keywords:

پرخاشگری , اضطراب , قصه گویی و بازی درمانی