تاثیر خرده مالکی بر توسعه مکانیزاسیون در شهرستان ارسنجان

این مطالعه با هدف بررسی اثرات تجمیع قطعات کوچک زمین های زراعی بر میزان تولید وعملکرد و در نهایت افزایش درآمد صاحبان اراضی کوچک در دهستان های واقع در شهرستان ارسنجان استان فارس انجام گرفت که نتایج نشان داد که، پراکندگی و کوچکی قطعات زمین های زراعی، ضمن ایجاد مشکلات و تنگاهای فراوان، امکان بهره برداری بهینه از منابع آب و خاک را با مشکل مواجه ساخته است. یکپارچه سازی نوعی فرآیند اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و اکولوژیکی است که عاملی برای تقویت تمامی مبانی حیات در محیط یک روستا محسوب می شود. براساس گزارش اداره آبفای شهرستان و همچنین جهادکشاورزی، مهمترین معظل منطقه کمبود آب کشاورزی وقابل شرب و با EC مناسب در منطقه می باشد که این مسئله کشاورزان شهرستان و طرح پایلوت را با مشکل مواجه نموده است. بنابراین در محدوده طرح پایلوت یکپارچه سازی اراضی زراعی باعث کاهش ۲۸درصدی تعداد قطعات زراعی هر بهره بردار شده است. علاوه بر آن این طرح موجب صرفه جویی در ۲۵ درصد آب در اراضی قابل کشت گردیده است.همچنین با توجه به افزایش بازدهی آب مصرفی و از بین بردن مرزهای بین اراضی این طرح موجب افزایش ۴۸ درصد سطح زیر کشت گردیده است. علیرغم اینکه مصرف کود شیمیایی و بذر در طرح افزایش یافته است اما چون هدف نهایی افزایش عملکرد در واحد سطح و بالطبع افزایش درآمد کشاورزان و زراعین می باشد بنابراین این مورد هم به سود کشاورزان خاتمه یافته است. در نهایت با توجه به افزایش ۴۸ درصدی درآمدی که بهترین گزینه برای اجرای طرح می باشد این طرح دارای موفقیت بالقوه ای می باشد.

Keywords:

یکپارچه سازی اراضی , مکانیزاسیون , بهره بردار , دهستان های شهرستان ارسنجان