مقایسه میلگردهای کامپوزیتی (FRP) با میلگردهای فولادی و مزایا و معایب آنها

این پژوهش به معرفی میلگردهای کامپوزیتی و مقایسه عملکرد و خواص آن با میلگردهای فولادی می پردازد. میلگردهای پلیمری برخلاف میلگردهای فولادی دارای رفتاری کاملاالاستیک تا حد شکستگی ترد می باشند، که این امر سبب کاهش شکل پذیری سازه های مسلح با این میلگردها می شود. از طرفی به علت کم بودن مدول الاستیسیته این میلگردها، سازه های بتنی مسلح شده با آنها دارای خیزهای بزرگتری نسبت به تیرهای مسلح شده با میلگردهای فولادی می باشد. میلگرد یا آرماتورهای کامپوزیتی از نظر شکل ظاهری مشابه میلگردهای متداول هستند، ولی در تولید آنها به جای فولاد، از رزین پلیمری مخصوص و الیاف (به طور معمول این الیاف از جنس شیشه و کربن بوده و دارای مقاومت بیشتری نسبت به فولاد هستند) استفاده میشود. میتوان این محصول را به عنوان جایگزین مناسبی برای میلگردهای فولادی در نقش تقویت کننده بتن دانست، که عمده آن در انواع کربنی، شیشه ای، آرامیدی و به تازگی بازالتی موجود است. اگرچه میلگردهای کامپوزیتی دارای معایبی مانند ضعف در برابر تابش اشعه فرابنفش و احتمال شکست و جدایی کامل لیفت و رزین پلیمری هستند، اما با توجه به هزینه های تولیدی و پارامترهایی مانند استحکام کششی بسیار بالاتر و وزن کمتر و هزینه بسیار کمتر نسبت به میلگردهای فولادی و همچنین نداشتن عیوبی مانند زنگ زدگی و خودرگی و داشتن طول عمر بیشتر ( تا ۱۵ برابر) میتوانند جایگزین بسیار مناسبی برای میلگردهای فولادی باشند.

Keywords:

میلگرد فولادی , میلگرد کامپوزیتی , مدول الاستیسیته , استحکام