اخلاق حرفه ای در آموزش عالی؛ تاملی بر راهبرد های بهبود استاندارد های اخلاقی در آموزش های دانشگاهی

هدف اصلی مطالعه حاضر بررسی و مقایسه وضعیت موجود و مطلوب استانداردهای اخلاق حرفه ای در آموزش های دانشگاهی و پیشنهاد راه هایی برای تقویت این استانداردها در موسسات آموزش عالی است. در این مطالعه از روش تحقیق توصیفی پیمایشی و الگوی تلفیقی کمی و کیفی استفاده شد. جامعه آماری پژوهش شامل اساتید و دانشجویان دانشگاه کردستان بوده که با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای متناسب با حجم، نمونه آماری مورد نیاز انتخاب گردید. جهت گردآوری داده های مورد نیاز علاوه بر پرسشنامه از مصاحبه نیمه ساختمند و بحث تمرکز گروهی نیز بهره گرفته شد. در ارتباط با روش تحلیل داده ها نیز بنابه ماهیت سوالات پژوهشی از روش آمار توصیفی، آزمون تی گروه های مستقل، آزمون تی وابسته و تحلیل واریانس یک طرفه استفاده گردید. نتایج پژوهش حاکی از آن است از نظر اساتید و دانشجویان، وضعیت موجود اخلاق حرفه ای در حوزه فعالیت های آموزشی پایین تر از حد متوسط ارزیابی می شود. این در حالی است که پاسخگویان، توجه به این استانداردها را در آموزش های دانشگاهی بسیار ضروری می دانند. مقایسه نظرات اساتید و دانشجویان و لحاظ کردن سایر ویژگی های جمعیت شناختی گروه نمونه در تحلیل های ثانوی، مبین نوعی تجانس در نظرات آنان در ارتباط با وضعیت جاری و وضعیت مطلوب این استانداردهاست.

Keywords:

آموزش عالی , استاندارد های اخلاق حرفه ای , فرایند آموزش و یادگیری , مسئولیت های حرفه ای , روابط آکادمیک